Psalmaro 137:1-7

¹Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

²Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

³Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

⁴Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

⁵Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

⁶Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

⁷Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.