Psalmów 73:17-27

¹⁷Aż wszedłem do świątyni Bożej i tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

¹⁸Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

¹⁹Oto jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

²⁰Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

²¹Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

²²Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą jak zwierzę.

²³A jednak zawsze jestem z tobą, bo mnie trzymałeś za prawą rękę.

²⁴Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

²⁵Kogo innego mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym nie mam upodobania.

²⁶Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

²⁷Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, odstępując od ciebie.