Psalmów 69:2-33

²Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

³Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

⁴Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie są moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

⁵Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

⁶Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

⁷Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

⁸Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

⁹Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

¹⁰Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się to moją hańbą.

¹¹Założyłem wór pokutny jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

¹²Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem tematem pieśni pijaków.

¹³Ale ja kieruję swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

¹⁴Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

¹⁵Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

¹⁶Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

¹⁷Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

¹⁸Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

¹⁹Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą są wszyscy moi wrogowie.

²⁰Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; szukałem pocieszającego, ale nie znalazłem.

²¹Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

²²Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

²³Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

²⁴Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

²⁵Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

²⁶Bo prześladują tego, którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

²⁷Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

²⁸Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

²⁹Ja zaś jestem strapiony i zbolały; niech twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

³⁰Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

³¹I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

³²Pokorni to ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

³³PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.