Psalmów 59:11-15

¹¹Nie zabijaj ich, aby mój lud nie zapomniał, lecz rozprosz ich swoją mocą i powal, o Panie, nasza tarczo.

¹²Za grzech ich ust i słowa ich warg niech schwytani będą w swej pysze; za złorzeczenia i kłamstwa, które mówią.

¹³Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było. Niech poznają, że Bóg panuje w Jakubie i po krańce ziemi. Sela.

¹⁴I niech wracają wieczorem, niech ujadają jak psy i krążą po mieście.

¹⁵Niech się włóczą, szukając pokarmu; niech warczą, gdy się nie nasycą.