Psalmów 57:1-10

¹Przewodnikowi chóru. Al taszchet. Miktam Dawida, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini. Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, bo moja dusza ufa tobie; w cieniu twoich skrzydeł będę się chronił, aż przeminie nieszczęście.

²Będę wołał do Boga Najwyższego, do Boga, który doprowadzi moją sprawę do końca.

³On ześle pomoc z nieba i wybawi mnie od urągania tego, który chce mnie pochłonąć. Sela. Ześle mi Bóg swoje miłosierdzie i prawdę.

⁴Moja dusza przebywa wśród lwów; leżę wśród płonących, wśród synów ludzkich, których zęby są jak włócznie i strzały, a język jak miecz ostry.

⁵Bądź wywyższony, Boże, ponad niebiosa, a twoja chwała ponad całą ziemię.

⁶Zastawili sidła na moje kroki, zgnębili moją duszę, wykopali przede mną dół, ale sami do niego wpadli. Sela.

⁷Gotowe jest moje serce, Boże, gotowe jest moje serce; będę śpiewał i oddawał chwałę.

⁸Obudź się, moja chwało, obudź się, cytro i harfo; ja się zbudzę o świcie.

⁹Będę cię wysławiał wśród ludu, Panie, będę ci śpiewał wśród narodów.

¹⁰Bo wielkie jest twoje miłosierdzie, aż do niebios, i aż pod obłoki twoja prawda.