Psalmów 22:19-31

¹⁹Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.

²⁰Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną duszę moją.

²¹Wybaw mnie z lwiej paszczy, bo i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.

²²Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

²³Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.

²⁴Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy ten do niego wołał, wysłuchał go.

²⁵Od ciebie pochodzi moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.

²⁶Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.

²⁷Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.

²⁸Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.

²⁹Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.

³⁰Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.

³¹Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.