Psalmów 22:14-27

¹⁴Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.

¹⁵Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.

¹⁶Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.

¹⁷Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.

¹⁸Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.

¹⁹Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.

²⁰Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną duszę moją.

²¹Wybaw mnie z lwiej paszczy, bo i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.

²²Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

²³Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.

²⁴Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy ten do niego wołał, wysłuchał go.

²⁵Od ciebie pochodzi moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.

²⁶Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.

²⁷Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.