Psalmów 18:1-13

¹gdy go PAN ocalił z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. Powiedział wtedy: Będę cię miłował, PANIE, mocy moja.

²PAN moją skałą, moją twierdzą i wybawicielem. Mój Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mego zbawienia, moją warownią.

³Wezwę PANA, który jest godny chwały, a będę wybawiony od moich wrogów.

⁴Ogarnęły mnie boleści śmierci i zatrwożyły mnie potoki bezbożnych.

⁵Boleści piekła mnie oplotły, pochwyciły mnie sidła śmierci.

⁶W moim utrapieniu wzywałem PANA i wołałem do mego Boga. Ze swojej świątyni usłyszał mój głos, a moje wołanie dotarło przed jego oblicze, do jego uszu.

⁷Wtedy ziemia poruszyła się i zadrżała, a posady gór zatrzęsły się i zachwiały od jego gniewu.

⁸Z jego nozdrzy unosił się dym, z jego ust buchnął ogień trawiący, węgle zapaliły się od niego.

⁹Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod jego stopami.

¹⁰Dosiadł cherubina i latał; latał na skrzydłach wiatru.

¹¹Z ciemności zrobił sobie ukrycie, namiotem wokół niego były ciemne wody i gęste obłoki nieba.

¹²Przed jego blaskiem rozeszły się jego obłoki, grad i węgle ogniste.

¹³I zagrzmiał PAN na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, grad i węgle ogniste.