Przysłów 30:7-22

⁷Proszę cię o dwie rzeczy; nie odmawiaj mi ich, zanim umrę.

⁸Oddal ode mnie marność i słowo kłamliwe; nie dawaj mi ani ubóstwa, ani bogactwa; żyw mnie odpowiednim dla mnie pokarmem;

⁹Abym będąc syty, nie zaparł się ciebie i nie mówił: Kim jest PAN? Albo zubożawszy, nie kradł i nie brał imienia mego Boga nadaremnie.

¹⁰Nie oczerniaj sługi przed jego panem, aby ci nie złorzeczył i byś nie okazał się winny.

¹¹Jest pokolenie, które złorzeczy swemu ojcu i nie błogosławi swojej matce.

¹²Jest pokolenie, które we własnych oczach jest czyste, lecz nie jest obmyte ze swego plugastwa.

¹³Jest pokolenie, którego oczy są wyniosłe i powieki wzniesione.

¹⁴Jest pokolenie, którego zęby są jak miecze, a zęby trzonowe jak noże, by pożreć ubogich na ziemi i nędzarzy spośród ludzi.

¹⁵Pijawka ma dwie córki, które mówią: Daj, daj. Trzy są rzeczy, które nie mogą się nasycić; cztery, które nie mówią: Dość.

¹⁶Grób, niepłodne łono, ziemia niesyta wody i ogień, który nie mówi: Dość.

¹⁷Oko, które wyśmiewa ojca i gardzi posłuszeństwem matce, wydziobią kruki nad potokami i wyjedzą orlęta.

¹⁸Trzy są rzeczy dla mnie zbyt zdumiewające, czterech nie znam:

¹⁹Drogi orła w powietrzu, drogi węża na skale, drogi okrętu na środku morza i drogi mężczyzny z młodą kobietą.

²⁰Taka jest droga kobiety cudzołożnej: je i obciera swoje usta, i mówi: Nie zrobiłam nic złego.

²¹Pod trzema rzeczami drży ziemia, czterech nie może znieść:

²²Sługi, kiedy panuje, głupca, kiedy syci się chlebem;