PROVERBIORUM 17:12-27

¹²Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.

¹³Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus.

¹⁴Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.

¹⁵Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum.

¹⁶Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala.

¹⁷Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur.

¹⁸Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo.

¹⁹Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam.

²⁰Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum.

²¹Natus est stultus in ignominiam suam; sed nec pater in fatuo lætabitur.

²²Animus gaudens ætatem floridam facit; spiritus tristis exsiccat ossa.

²³Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii.

²⁴In facie prudentis lucet sapientia; oculi stultorum in finibus terræ.

²⁵Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum.

²⁶Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat.

²⁷Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus.