Prediker 3:1-20

¹Alles heeft zijn uur; Voor al wat er onder de hemel gebeurt, is er een vaste tijd:

²Een tijd van baren, en een tijd van sterven; Een tijd van planten, en een tijd van ontwortelen;

³Een tijd van moorden, en een tijd van genezen; Een tijd van afbreken, en een tijd van opbouwen;

⁴Een tijd van schreien, en een tijd van lachen; Een tijd van rouwen, en een tijd van dansen.

⁵Een tijd van stenen wegwerpen, een tijd van stenen rapen; Een tijd van omhelzen, en een tijd van gescheiden zijn;

⁶Een tijd van zoeken, en een tijd van verliezen; Een tijd van bewaren, en een tijd van verspillen;

⁷Een tijd van scheuren, en een tijd van naaien; Een tijd van zwijgen, en een tijd van spreken;

⁸Een tijd van beminnen, en een tijd van haten; Een tijd van oorlog, en een tijd van vrede.

⁹Wat heeft de zwoeger dan nog voor nut Van de moeite, die hij zich getroost?

¹⁰Ik begreep, hoe God aan de mensen hun taak heeft gegeven, Om er zich mee af te tobben.

¹¹Al wat Hij maakte, is goed op zijn tijd; En al heeft Hij ook de eeuwigheid gelegd in het hart van den mens, Toch kan de mens de daden van God Niet van het begin tot het einde doorgronden.

¹²Zo begreep ik, dat er niets beter is voor den mens, Dan zich verheugen en zich te goed doen in het leven.

¹³Want als iemand kan eten en drinken En van al zijn zwoegen genieten, Dan is dat een gave van God!

¹⁴Ik begreep, dat al wat God doet, voor altijd blijft; Daar kan men niets aan toevoegen of van afdoen: God maakt het zo, dat men Hem vreest.

¹⁵Wat thans bestaat, was er reeds lang; En wat er zijn zal, bestond al vroeger; Want God zoekt wat voorbij is, telkens weer op.

¹⁶Ook zag ik onder de zon, Dat het onrecht zetelt op de plaats van het recht, En de boze op de plaats van den vrome.

¹⁷Maar ik dacht bij mijzelf: Eens zal God den vrome en den boze richten; Want ieder ding en ieder werk heeft bij Hem zijn tijd.

¹⁸Maar als ik mijn gedachten over de mensen liet gaan, Zag ik, dat zij wel door God zijn geschapen, Maar feitelijk gelijk zijn aan het dier;

¹⁹Want mens en dier hebben hetzelfde lot. De één moet sterven even goed als de ander; Want beiden hebben zij dezelfde adem. De mens heeft niets vóór boven het dier; Waarachtig, alles is ijdelheid!

²⁰Zij gaan beiden naar dezelfde plaats; Beiden kwamen zij voort uit stof, En beiden keren zij terug tot stof.