Panultihon 5:4-13

⁴apan sa kataposan sama siya kapait sa panyawan, moputol sama sa hait nga espada.

⁵Ang iyang mga tiil mokanaog ngadto sa kamatayon; ang iyang mga lakang mopadulong sa Sheol.

⁶Wala siyay paghunahuna sa dalan sa kinabuhi. Naglatagaw ang iyang mga lakang; wala siya masayod kung asa siya mopadulong.

⁷Ug karon, akong mga anak, paminaw kanako; ayaw talikdi ang pagpaminaw sa mga pulong sa akong baba.

⁸Ipahilayo ang imong dalan gikan kaniya ug ayaw pagpaduol sa pultahan sa iyang balay.

⁹Sa ingon niana nga paagi dili nimo mahatag ang imong dungog sa uban o ang mga tuig sa imong kinabuhi ngadto sa bangis nga tawo;

¹⁰ang mga langyaw dili magkombira sa imong bahandi; ang imong hinagoan dili maadto sa balay sa mga langyaw.

¹¹Sa kataposan sa imong kinabuhi mag-agulo ka kung ang imong unod ug ang imong lawas mawad-an na ug kapuslanan.

¹²Moingon ka, “Gidumtan ko ang pagpanton ug nasilag ang akong kasingkasing sa pagbadlong!

¹³Wala ako mituman sa akong mga magtutudlo o naminaw sa akong mga tigpanudlo.