Mga Awit 119:32-127

³²Aking tatakbuhan ang daan ng iyong mga utos, pagka iyong pinalaki ang aking puso.

³³Ituro mo sa akin, Oh Panginoon, ang daan ng iyong mga palatuntunan; at aking iingatan hanggang sa wakas.

³⁴Bigyan mo ako ng pagkaunawa at aking iingatan ang iyong kautusan; Oo, aking susundin ng aking buong puso.

³⁵Payaunin mo ako sa landas ng iyong mga utos; sapagka't siya kong kinaaliwan.

³⁶Ikiling mo ang aking puso sa iyong mga patotoo, at huwag sa kasakiman.

³⁷Alisin mo ang aking mga mata sa pagtingin ng walang kabuluhan. At buhayin mo ako sa iyong mga daan.

³⁸Papagtibayin mo ang iyong salita sa iyong lingkod, na ukol sa takot sa iyo.

³⁹Alisin mo ang aking kadustaan na aking kinatatakutan: sapagka't ang mga kahatulan mo'y mabuti.

⁴⁰Narito, ako'y nanabik sa iyong mga tuntunin; buhayin mo ako sa iyong katuwiran.

⁴¹Padatingin mo rin sa akin ang iyong mga kagandahang-loob, Oh Panginoon, sa makatuwid baga'y ang iyong kaligtasan, ayon sa iyong salita.

⁴²Sa gayo'y magkakaroon ako ng kasagutan sa kaniya na dumuduwahagi sa akin; sapagka't ako'y tumitiwala sa iyong salita.

⁴³At huwag mong lubos na kunin ang salita ng katotohanan sa aking bibig; sapagka't ako'y umasa sa iyong mga kahatulan.

⁴⁴Gayon ko susundin ang iyong kautusan na palagi magpakailan-kailan pa man.

⁴⁵At lalakad ako sa kalayaan; sapagka't aking hinanap ang iyong mga tuntunin.

⁴⁶Ako nama'y magsasalita ng iyong mga patotoo sa harap ng mga hari, at hindi ako mapapahiya.

⁴⁷At ako'y maaaliw sa iyong mga utos, na aking iniibig.

⁴⁸Akin namang itataas ang aking mga kamay sa iyong mga utos, na aking inibig; at ako'y magbubulay sa iyong mga palatuntunan.

⁴⁹Iyong alalahanin ang salita sa iyong lingkod, na doo'y iyong pinaasa ako.

⁵⁰Ito'y aking kaaliwan sa aking pagkapighati: sapagka't binuhay ako ng iyong salita.

⁵¹Ang palalo ay dumuwahaging mainam sa akin: gayon ma'y hindi ako hihiwalay sa iyong kautusan.

⁵²Aking inalaala ang mga kahatulan mo ng una, Oh Panginoon, at ako'y nagaliw sa sarili.

⁵³Maalab na galit ang humawak sa akin, dahil sa masama na nagpabaya ng iyong kautusan.

⁵⁴Ang iyong mga palatuntunan ay naging aking mga awit sa bahay ng aking pangingibang bayan.

⁵⁵Aking inalaala sa gabi ang pangalan mo, Oh Panginoon, at sinunod ko ang iyong kautusan.

⁵⁶Ito ang tinamo ko, sapagka't aking iningatan ang mga tuntunin mo.

⁵⁷Ang Panginoon ay aking bahagi: aking sinabi na aking tutuparin ang iyong mga salita.

⁵⁸Aking hiniling ang iyong biyaya ng aking buong puso: magmahabagin ka sa akin ayon sa iyong salita.

⁵⁹Ako'y nagiisip sa aking mga lakad, at ibinalik ko ang aking mga paa sa iyong mga patotoo.

⁶⁰Ako'y nagmadali, at hindi ako nagmakupad, na sundin ang iyong mga utos.

⁶¹Pinuluputan ako ng mga panali ng masama; nguni't hindi ko nilimot ang iyong kautusan.

⁶²Sa hating gabi ay babangon ako upang magpasalamat sa iyo, dahil sa iyong mga matuwid na kahatulan.

⁶³Ako'y kasama ng lahat na nangatatakot sa iyo, at ng nagsisitupad ng iyong mga tuntunin.

⁶⁴Ang lupa, Oh Panginoon, ay puno ng iyong kagandahang-loob: ituro mo sa akin ang iyong mga palatuntunan.

⁶⁵Ginawan mo ng mabuti ang iyong lingkod, Oh Panginoon, ayon sa iyong salita.

⁶⁶Turuan mo ako ng mabuting kahatulan at kaalaman; sapagka't ako'y sumampalataya sa iyong mga utos.

⁶⁷Bago ako nagdalamhati ay naligaw ako; nguni't ngayo'y tinutupad ko ang iyong salita.

⁶⁸Ikaw ay mabuti, at gumagawa ng mabuti; ituro mo sa akin ang iyong mga palatuntunan.

⁶⁹Ang palalo ay kumatha ng kabulaanan laban sa akin: aking tutuparin ang iyong mga tuntunin ng buong puso ko.

⁷⁰Ang puso nila ay matabang gaya ng sebo; nguni't ako'y naaaliw sa iyong kautusan.

⁷¹Mabuti sa akin na ako'y napighati; upang aking matutuhan ang mga palatuntunan mo.

⁷²Ang kautusan ng iyong bibig ay lalong mabuti sa akin kay sa libong ginto at pilak.

⁷³Ginawa ako at inanyuan ako ng iyong mga kamay: bigyan mo ako ng unawa, upang matutuhan ko ang iyong mga utos.

⁷⁴Silang nangatatakot sa iyo ay makikita ako, at matutuwa; sapagka't ako'y umasa sa iyong salita;

⁷⁵Talastas ko, Oh Panginoon na ang mga kahatulan mo ay matuwid, at sa pagtatapat, iyo akong dinalamhati.

⁷⁶Isinasamo ko sa iyo na maging kaaliwan ko ang iyong kagandahang-loob, ayon sa iyong salita sa iyong lingkod.

⁷⁷Dumating nawa sa akin ang iyong malumanay na kaawaan upang ako'y mabuhay: sapagka't ang kautusan mo'y aking kaaliwan.

⁷⁸Mahiya ang palalo; sapagka't dinaig nila ako ng walang kadahilanan: nguni't ako'y magbubulay sa iyong mga tuntunin.

⁷⁹Bumalik nawa sa akin yaong nangatatakot sa iyo, at silang nangakakakilala ng iyong mga patotoo.

⁸⁰Maging sakdal nawa ang aking puso sa iyong mga palatuntunan; upang huwag akong mapahiya.

⁸¹Pinanglulupaypayan ng aking kaluluwa ang iyong pagliligtas: nguni't umaasa ako sa iyong salita.

⁸²Pinangangalumatahan ng aking mga mata ang iyong salita, samantalang aking sinasabi, Kailan mo ako aaliwin?

⁸³Sapagka't ako'y naging parang balat na lalagyan ng alak sa usok; gayon ma'y hindi ko kinalilimutan ang iyong mga palatuntunan.

⁸⁴Gaano karami ang mga kaarawan ng iyong lingkod? Kailan ka gagawa ng kahatulan sa kanila na nagsisiusig sa akin?

⁸⁵Inihukay ako ng palalo ng mga lungaw na hindi mga ayon sa iyong kautusan.

⁸⁶Lahat mong mga utos ay tapat. Kanilang inuusig ako na may kamalian; tulungan mo ako.

⁸⁷Kanilang tinunaw ako halos sa ibabaw ng lupa; nguni't hindi ko pinabayaan ang mga tuntunin mo.

⁸⁸Buhayin mo ako ayon sa iyong kagandahang-loob; sa gayo'y aking iingatan ang patotoo ng iyong bibig.

⁸⁹Magpakailan man, Oh Panginoon, ang iyong salita ay natatag sa langit.

⁹⁰Ang iyong pagtatapat ay sa lahat ng sali't saling lahi: iyong itinatag ang lupa, at lumalagi.

⁹¹Namamalagi sa araw na ito ayon sa iyong mga alituntunin; sapagka't lahat ng bagay ay mga lingkod mo.

⁹²Kundi ang kautusan mo'y naging aking kaaliwan, namatay nga sana ako sa aking kadalamhatian.

⁹³Hindi ko kalilimutan kailan man ang mga tuntunin mo; sapagka't sa pamamagitan ng mga yaon ay binuhay mo ako.

⁹⁴Ako'y iyo, iligtas mo ako, sapagka't aking hinanap ang mga tuntunin mo,

⁹⁵Inabatan ako ng masama upang ako'y patayin; nguni't aking gugunitain ang iyong mga patotoo.

⁹⁶Aking nakita ang wakas ng buong kasakdalan; nguni't ang utos mo'y totoong malawak.

⁹⁷Oh gaanong iniibig ko ang iyong kautusan! Siya kong gunita buong araw.

⁹⁸Pinarunong ako kay sa aking mga kaaway ng iyong mga utos; sapagka't mga laging sumasa akin.

⁹⁹Ako'y may higit na unawa kay sa lahat ng tagapagturo sa akin; sapagka't ang iyong mga patotoo ay gunita ko.

¹⁰⁰Ako'y nakakaunawa na higit kay sa may katandaan, sapagka't aking iningatan ang mga tuntunin mo.

¹⁰¹Aking pinigil ang mga paa ko sa lahat ng masamang lakad, upang aking masunod ang salita mo.

¹⁰²Ako'y hindi lumihis sa iyong mga kahatulan; sapagka't iyong tinuruan ako.

¹⁰³Pagkatamis ng iyong mga salita sa aking lasa! Oo, matamis kay sa pulot sa aking bibig!

¹⁰⁴Sa iyong mga tuntunin ay nagkakamit ako ng unawa: kaya't aking ipinagtatanim ang bawa't lakad na sinungaling.

¹⁰⁵Ang salita mo'y ilawan sa aking mga paa, at liwanag sa aking landas.

¹⁰⁶Ako'y sumumpa, at pinagtibay ko, na aking tutuparin ang mga matuwid mong kahatulan.

¹⁰⁷Ako'y nagdadalamhating mainam: buhayin mo ako, Oh Panginoon, ayon sa iyong salita.

¹⁰⁸Tanggapin mo, isinasamo ko sa iyo, ang mga kusang handog ng aking bibig, Oh Panginoon, at ituro mo sa akin ang mga kahatulan mo.

¹⁰⁹Ang kaluluwa ko'y laging nasa aking kamay; gayon ma'y hindi ko kinalilimutan ang kautusan mo.

¹¹⁰Ipinaglagay ako ng silo ng masama; gayon ma'y hindi ako lumihis sa iyong mga tuntunin.

¹¹¹Ang mga patotoo mo'y inari kong pinakamana magpakailanman; sapagka't sila ang kagalakan ng aking puso.

¹¹²Ikiniling ko ang puso ko na ganapin ang mga palatuntunan mo, magpakailan man, sa makatuwid baga'y hanggang sa wakas.

¹¹³Ipinagtatanim ko sila na may salawahang pagiisip; nguni't ang iyong kautusan ay iniibig ko.

¹¹⁴Ikaw ang kublihan kong dako at kalasag ko: ako'y umaasa sa iyong salita.

¹¹⁵Magsihiwalay kayo sa akin, kayong mga manggagawa ng kasamaan; upang aking maingatan ang mga utos ng aking Dios.

¹¹⁶Alalayan mo ako ayon sa iyong salita, upang ako'y mabuhay; at huwag mo akong hiyain sa aking pagasa.

¹¹⁷Alalayan mo ako, at ako'y maliligtas, at magkakaroon ako ng laging pitagan sa iyong mga palatuntunan.

¹¹⁸Inilagay mo sa wala silang lahat na naliligaw sa iyong mga palatuntunan; sapagka't ang kanilang pagdaraya ay kasinungalingan.

¹¹⁹Inaalis mo ang lahat ng masama sa lupa na gaya ng taing bakal; kaya't iniibig ko ang mga patotoo mo.

¹²⁰Ang laman ko'y nanginginig dahil sa takot sa iyo; at ako'y takot sa iyong mga kahatulan.

¹²¹Ako'y gumawa ng kahatulan at kaganapan: huwag mo akong iwan sa mga mangaapi sa akin.

¹²²Maging tagapatnugot ka ng iyong lingkod sa ikabubuti: huwag mong ipapighati ako sa palalo.

¹²³Pinangangalumatahan ng aking mga mata ang iyong pagliligtas, at ang iyong matuwid na salita.

¹²⁴Gawan mo ang lingkod mo ng ayon sa iyong kagandahang-loob, at ituro mo sa akin ang mga palatuntunan mo.

¹²⁵Ako'y lingkod mo; bigyan mo ako ng unawa; upang aking maalaman ang mga patotoo mo,

¹²⁶Kapanahunan sa Panginoon na gumawa; sapagka't kanilang niwalang kabuluhan ang kautusan mo.

¹²⁷Kaya't aking iniibig ang mga utos mo ng higit sa ginto, oo, higit sa dalisay na ginto.