MEZMURLAR 50:1-20

¹Asaf'ın mezmuru Güçlü olan Tanrı, RAB konuşuyor; Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar Yeryüzünün tümüne sesleniyor.

²Güzelliğin doruğu Siyon'dan Parıldıyor Tanrı.

³Tanrımız geliyor, sessiz kalmayacak, Önünde yanan ateş her şeyi kül ediyor, Çevresinde şiddetli bir fırtına esiyor.

⁴Halkını yargılamak için Yere göğe sesleniyor:

⁵“Toplayın önüme sadık kullarımı, Kurban keserek benimle antlaşma yapanları.”

⁶Gökler O'nun doğruluğunu duyuruyor, Çünkü yargıç Tanrı'nın kendisidir. Sela*

⁷“Ey halkım, dinle de konuşayım, Ey İsrail, sana karşı tanıklık edeyim: Ben Tanrı'yım, senin Tanrın'ım!

⁸Kurbanlarından ötürü seni azarlamıyorum, Yakmalık sunuların sürekli önümde.

⁹Ne evinden bir boğa, Ne de ağıllarından bir teke alacağım.

¹⁰Çünkü bütün orman yaratıkları, Dağlardaki bütün hayvanlar benimdir.

¹¹Dağlardaki bütün kuşları korurum, Kırlardaki bütün yabanıl hayvanlar benimdir.

¹²Acıksam sana söylemezdim, Çünkü bütün dünya ve içindekiler benimdir.

¹³Ben boğa eti yer miyim? Ya da keçi kanı içer miyim?

¹⁴Tanrı'ya şükran kurbanı sun, Yüceler Yücesi'ne adadığın adakları yerine getir.

¹⁵Sıkıntılı gününde seslen bana, Seni kurtarırım, sen de beni yüceltirsin.

¹⁶Ama Tanrı kötüye şöyle diyor: “Kurallarımı ezbere okumaya Ya da antlaşmamı ağzına almaya ne hakkın var?

¹⁷Çünkü yola getirilmekten nefret ediyor, Sözlerimi arkana atıyorsun.

¹⁸Hırsız görünce onunla dost oluyor, Zina edenlere ortak oluyorsun.

¹⁹Ağzını kötülük için kullanıyor, Dilini yalana koşuyorsun.

²⁰Oturup kardeşine karşı konuşur, Annenin oğluna kara çalarsın.