4Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.
5Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.
6Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.
7Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,
8“Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”
9Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.
10Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.
11Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.
12Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.
13Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.
14Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.
MEZMURLAR 22
MEZMURLAR 22:4-14