MEZMURLAR 141:1-8

¹Davut'un mezmuru Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver!

²Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!

³Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru!

⁴Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım.

⁵Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır.

⁶Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi.

⁷Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.

⁸Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!