8Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
9Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,
10Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.
11Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”
12Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
13İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.
MEZMURLAR 139
MEZMURLAR 139:8-13