72Ağzından çıkan yasa benim için Binlerce altın ve gümüşten daha değerlidir.
73Senin ellerin beni yarattı, biçimlendirdi. Anlamamı sağla ki buyruklarını öğreneyim.
74Senden korkanlar beni görünce sevinsin, Çünkü senin sözüne umut bağladım.
75Biliyorum, ya RAB, hükümlerin adildir; Bana acı çektirirken bile sadıksın.
76Ben kuluna verdiğin söz uyarınca, Sevgin beni avutsun.
77Sevecenlik göster bana, yaşayayım, Çünkü yasandan zevk alıyorum.
78Utansın küstahlar beni yalan yere suçladıkları için. Bense senin koşullarını düşünüyorum.
79Bana dönsün senden korkanlar, Öğütlerini bilenler.
80Yüreğim kusursuz uysun kurallarına, Öyle ki, utanç duymayayım.
81İçim tükeniyor senin kurtarışını özlerken, Senin sözüne umut bağladım ben.
82Gözümün feri sönüyor söz verdiklerini beklemekten, “Ne zaman avutacaksın beni?” diye soruyorum.
83Dumandan kararmış tuluma döndüm, Yine de unutmuyorum kurallarını.
84Daha ne kadar bekleyecek kulun? Ne zaman yargılayacaksın bana zulmedenleri?
85Çukur kazdılar benim için Yasana uymayan küstahlar.
86Bütün buyrukların güvenilirdir; Haksız yere zulmediyorlar, yardım et bana!
87Nerdeyse sileceklerdi beni yeryüzünden, Ama ben senin koşullarından ayrılmadım.
88Koru canımı sevgin uyarınca, Tutayım ağzından çıkan öğütleri.
89Ya RAB, sözün Göklerde sonsuza dek duruyor.
90Sadakatin kuşaklar boyu sürüyor, Kurduğun yeryüzü sapasağlam duruyor.
MEZMURLAR 119
MEZMURLAR 119:72-90