Marko 6:30-52

³⁰Kaj la apostoloj kolektiĝis al Jesuo, kaj rakontis al li ĉion, kion ili faris kaj instruis.

³¹Kaj li diris al ili: Venu mem aparte en dezertan lokon, kaj iom ripozu. Ĉar estis multaj venantaj kaj irantaj, kaj ili ne havis oportunon eĉ por manĝi.

³²Kaj ili foriris en la ŝipeto al dezerta loko aparte.

³³Kaj oni vidis ilin forirantajn, kaj multaj rekonis ilin, kaj piede oni kuris tien el ĉiuj urboj kaj antaŭvenis ilin.

³⁴Kaj li elvenis, kaj vidis grandan homamason, kaj li kortuŝiĝis pri ili, ĉar ili estis kiel ŝafoj ne havantaj paŝtiston; kaj li komencis instrui al ili multon.

³⁵Kaj kiam la horo jam estis malfrua, liaj disĉiploj venis al li, kaj diris: La loko estas dezerta, kaj la horo estas jam malfrua;

³⁶forsendu ilin, por ke ili iru en la ĉirkaŭajn kampojn kaj vilaĝojn kaj aĉetu por si manĝaĵon.

³⁷Sed li responde diris al ili: Vi donu al ili manĝi. Kaj ili diris al li: Ĉu ni iru kaj aĉetu panojn por ducent denaroj, kaj donu al ili manĝi?

³⁸Kaj li diris al ili: Kiom da panoj vi havas? iru, por vidi. Kaj sciiĝinte, ili diris: Kvin, kaj du fiŝojn.

³⁹Kaj li ordonis al ili, ke ĉiuj sidiĝu laŭgrupe sur la verda herbo.

⁴⁰Kaj ili sidiĝis en aroj, centope kaj kvindekope.

⁴¹Kaj li prenis la kvin panojn kaj la du fiŝojn, kaj suprenrigardinte al la ĉielo, li benis kaj dispecigis la panojn, kaj donis al la disĉiploj, por meti antaŭ ilin; kaj li dividis la du fiŝojn inter ĉiuj.

⁴²Kaj ĉiuj manĝis kaj satiĝis.

⁴³Kaj oni kolektis da fragmentoj dek du korbojn, kaj ankaŭ el la fiŝoj.

⁴⁴Kaj tiuj, kiuj manĝis la panojn, estis kvin mil viroj.

⁴⁵Kaj tuj li devigis siajn disĉiplojn eniri en la ŝipeton kaj iri antaŭ li al la alia bordo, al Betsaida, dum li forsendos la homamason.

⁴⁶Kaj adiaŭinte ilin, li foriris sur la monton, por preĝi.

⁴⁷Kaj kiam vesperiĝis, la ŝipeto estis meze de la maro, kaj li sola sur la tero.

⁴⁸Kaj vidante ilin laborantaj en malfacila remado, ĉar la vento estis kontraŭa al ili, ĉirkaŭ la kvara gardoparto de la nokto li venis al ili, irante sur la maro, kaj li volis preterpasi ilin;

⁴⁹sed ili, vidante lin iranta sur la maro, supozis, ke ĝi estas fantomo, kaj ili ekkriis;

⁵⁰ĉar ĉiuj vidis lin kaj maltrankviliĝis. Sed li tuj parolis kun ili, kaj diris al ili: Kuraĝu; ĝi estas mi; ne timu.

⁵¹Kaj li supreniris al ili en la ŝipeton, kaj la vento ĉesiĝis; kaj ili sentis grandan miregon;

⁵²ĉar ili ne komprenis pri la panoj, ĉar ilia koro estis sensenta.