11Bo sako, ko pes upre hazdel, ela tele dikhlo, a oda, ko pes pokorinela, ela upre hazdlo.”
12Ole manušeske, savo les vičinďa, phenďa: “Te keres dilos, abo večera, ma vičin tuke tire prijaťeľen aňi le phralen aňi le pašutnen abo barvale suseden – bo te avke keres, the on tut paľis šaj vičinen a dena tuke pale.
13Ale te keres hoscina, vičin le čoren, le bangen, le kaľiken the le koren.
14A aveha bachtalo, bo len nane soha tuke te visarel pale, a dela pes tuke pale akor, sar o čačipnaskere ena uštade andral o meriben.”
15Sar oda šunďa jekh olendar, save leha bešenas paš o skamind, phenďa leske: “Bachtalo, ko chala o maro andre le Devleskero kraľišagos!”
16No ov leske phenďa: “Varesavo manuš kerďa bari večera a vičinďa but dženen.
17Sar imar sas e večera, bičhaďa peskere sluhas, hoj te phenel olenge, save hine vičimen: ‘Aven, bo imar hin savoro pririchtimen.’
18Ale on leske savoredžene jekh pal aver odphenenas. Ešebno leske phenďa: ‘Cinďom maľa, mušinav la te džal te dikhel. Mangav tut, prebačin mange!’
LUKAŠ 14
LUKAŠ 14:11-18