Lucas 22:3-53

³Toen voer de satan in Judas, Iskáriot geheten, een van het twaalftal;

⁴en hij ging met de opperpriesters en bevelhebbers overleggen, hoe hij Hem aan hen zou overleveren.

⁵Ze waren verheugd, en kwamen overeen, hem geld te geven.

⁶Hij stemde toe, en zocht dus naar een gelegenheid, om Hem zonder volksoploop aan hen over te leveren.

⁷Toen nu de dag der ongedesemde broden was gekomen, waarop het Pascha moest worden geofferd,

⁸stuurde Hij Petrus en Johannes heen, en zeide: Gaat voor ons het paasmaal bereiden, opdat we het eten.

⁹Ze zeiden Hem: Waar wilt Gij, dat we het bereiden?

¹⁰Hij zei hun: Zie, als gij de stad binnengaat, zult gij een man tegenkomen, die een kruik water draagt; volgt hem in het huis, waar hij ingaat,

¹¹en zegt tot den heer des huizes: De Meester zegt u: Waar is de zaal, waar Ik met mijn leerlingen het paasmaal kan houden?

¹²En hij zal u een grote opperzaal aanwijzen, van alles voorzien; maakt daar alles gereed.

¹³Ze gingen heen, en vonden het, zoals Hij het hun had gezegd; en ze maakten het paasmaal gereed.

¹⁴Op de vastgestelde tijd ging Hij aanliggen aan tafel, en de twaalf apostelen met Hem.

¹⁵En Hij sprak tot hen: Vurig heb Ik verlangd, eer Ik ga lijden, dit paasmaal met u te eten.

¹⁶Want Ik zeg u, dat Ik het niet meer zal eten, vóór het zijn vervulling bereikt in het koninkrijk Gods.

¹⁷Toen nam Hij een kelk, sprak het dankgebed uit, en zeide: Neemt en verdeelt hem onder elkander.

¹⁸Want Ik zeg u: Van nu af aan zal Ik de vrucht van de wijnstok niet meer drinken, totdat het koninkrijk Gods is gekomen.

¹⁹Toen nam Hij brood, sprak een dankgebed uit, brak het, gaf het hun, en sprak: Dit is mijn lichaam, dat voor u wordt overgeleverd; doet dit tot mijne gedachtenis.

²⁰Zo ook de kelk, na het avondmaal; en Hij sprak: Deze kelk is het Nieuwe Verbond in mijn bloed, dat voor u wordt vergoten.

²¹Zie, de hand van hem, die Mij verraadt, is met Mij op de tafel.

²²De Mensenzoon gaat wel heen, zoals het is vastgesteld; maar wee dien mens, door wien Hij wordt verraden.

²³Toen begonnen ze onder elkander te vragen, wie van hen het toch zijn kon, die dat zou doen.

²⁴Nog ontstond er een twist onder hen, wie van hen als de eerste gold.

²⁵Maar Hij zeide hun: De koningen der volken heersen over hen, en die het gezag over hen voeren, laten zich weldoeners noemen.

²⁶Zo moet het niet zijn onder u; maar de grootste onder u moet als de jongste zijn, en wie aan het hoofd staat, als een die dient!

²⁷Wie toch is groter: hij die aan tafel ligt, of hij die bedient? Is het niet, die aan tafel ligt? Welnu, Ik ben onder u als de dienaar.

²⁸Gij zijt Mij trouw gebleven bij mijn beproevingen.

²⁹Daarom verleen Ik u het koninkrijk, zoals mijn Vader het Mij heeft verleend:

³⁰dat gij in mijn koninkrijk aan mijn tafel moogt eten en drinken, en op tronen moogt zetelen, om de twaalf stammen van Israël te oordelen.

³¹Simon, Simon, zie, de satan heeft u allen willen ziften als tarwe.

³²Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet zou bezwijken; en gij, wanneer ge u bekeerd hebt, bevestig dan uw broeders.

³³Hij zei Hem: Heer, ik ben bereid, met U zelfs kerker en dood in te gaan.

³⁴Maar Hij sprak: Ik zeg u, Petrus, de haan zal heden niet kraaien, voordat ge driemaal geloochend hebt, Mij te kennen.

³⁵Nog sprak Hij tot hen: Toen Ik u uitzond zonder beurs en reiszak en sandalen, heeft het u toen aan iets ontbroken? Ze zeiden: Aan niets.

³⁶Hij ging voort: Maar nu, wie een beurs heeft, moet ze meenemen, en ook zijn reiszak; en wie geen zwaard heeft, moet zijn mantel verkopen en er een kopen.

³⁷Want Ik zeg u: Ook dit Schriftwoord moet aan Mij worden vervuld: “En Hij is onder de misdadigers gerekend”. Ja, wat over Mij is gezegd, is zijn vervulling nabij.

³⁸Ze zeiden: Heer, zie, hier zijn twee zwaarden. Hij zei hun: Genoeg.

³⁹Nu ging Hij naar buiten, en begaf Zich volgens gewoonte naar de Olijfberg; ook zijn leerlingen gingen met Hem mee.

⁴⁰Daar aangekomen, sprak Hij tot hen: Bidt, dat gij niet in bekoring komt.

⁴¹Hij verwijderde Zich van hen ongeveer een steenworp ver, viel op zijn knieën neer,

⁴²en bad: Vader, indien het uw wil is, neem deze kelk van Mij weg. Neen, niet mijn wil geschiede, maar de uwe.

⁴³Toen verscheen Hem een engel uit de hemel, die Hem sterkte.

⁴⁴En door doodsangst bevangen, bad Hij nog vuriger, en zijn zweet droop als bloeddruppels neer op de grond.

⁴⁵Toen Hij opstond van zijn gebed, en naar de leerlingen ging, vond Hij ze van droefheid in slaap.

⁴⁶Hij zeide hun: Hoe kunt gij slapen? Staat op, en bidt, dat gij niet in bekoring komt.

⁴⁷Terwijl Hij nog sprak, zie daar kwam een bende aan; en één van de twaalf, Judas genaamd, ging voor hen uit, en trad op Jesus toe, om Hem te kussen.

⁴⁸Jesus zei hem: Judas, verraadt ge den Mensenzoon met een kus?

⁴⁹Toen zij, die bij Hem waren, zagen wat er gebeuren ging, zeiden ze Hem: Heer, willen we met het zwaard er op inslaan?

⁵⁰En één van hen trof den knecht van den hogepriester, en sloeg hem het rechteroor af.

⁵¹Maar Jesus gaf ten antwoord: Houdt op; genoeg! Hij raakte het oor aan, en genas het.

⁵²Nu sprak Jesus tot de opperpriesters, de bevelhebbers van de tempel en de oudsten, die op Hem waren afgekomen: Gij zijt uitgetrokken als tegen een rover, met zwaarden en stokken.

⁵³Dag aan dag was Ik bij u in de tempel, en gij hebt geen hand naar Mij uitgestoken. Maar dit is uw uur, en dit is de macht der duisternis.