LUCAM 24:9-42

⁹Et regressæ a monumento nuntiaverunt hæc omnia illis undecim, et ceteris omnibus.

¹⁰Erat autem Maria Magdalene, et Joanna, et Maria Jacobi, et ceteræ quæ cum eis erant, quæ dicebant ad apostolos hæc.

¹¹Et visa sunt ante illos sicut deliramentum verba ista, et non crediderunt illis.

¹²Petrus autem surgens cucurrit ad monumentum: et procumbens vidit linteamina sola posita, et abiit secum mirans quod factum fuerat.

¹³Et ecce duo ex illis ibant ipsa die in castellum, quod erat in spatio stadiorum sexaginta ab Jerusalem, nomine Emmaus.

¹⁴Et ipsi loquebantur ad invicem de his omnibus quæ acciderant.

¹⁵Et factum est, dum fabularentur, et secum quærerent: et ipse Jesus appropinquans ibat cum illis:

¹⁶oculi autem illorum tenebantur ne eum agnoscerent.

¹⁷Et ait ad illos: Qui sunt hi sermones, quos confertis ad invicem ambulantes, et estis tristes?

¹⁸Et respondens unus, cui nomen Cleophas, dixit ei: Tu solus peregrinus es in Jerusalem, et non cognovisti quæ facta sunt in illa his diebus?

¹⁹Quibus ille dixit: Quæ? Et dixerunt: De Jesu Nazareno, qui fuit vir propheta, potens in opere et sermone coram Deo et omni populo:

²⁰et quomodo eum tradiderunt summi sacerdotes et principes nostri in damnationem mortis, et crucifixerunt eum:

²¹nos autem sperabamus quia ipse esset redempturus Israël: et nunc super hæc omnia, tertia dies est hodie quod hæc facta sunt.

²²Sed et mulieres quædam ex nostris terruerunt nos, quæ ante lucem fuerunt ad monumentum,

²³et non invento corpore ejus, venerunt, dicentes se etiam visionem angelorum vidisse, qui dicunt eum vivere.

²⁴Et abierunt quidam ex nostris ad monumentum: et ita invenerunt sicut mulieres dixerunt, ipsum vero non invenerunt.

²⁵Et ipse dixit ad eos: O stulti, et tardi corde ad credendum in omnibus quæ locuti sunt prophetæ !

²⁶Nonne hæc oportuit pati Christum, et ita intrare in gloriam suam?

²⁷Et incipiens a Moyse, et omnibus prophetis, interpretabatur illis in omnibus scripturis quæ de ipso erant.

²⁸Et appropinquaverunt castello quo ibant: et ipse se finxit longius ire.

²⁹Et coëgerunt illum, dicentes: Mane nobiscum, quoniam advesperascit, et inclinata est jam dies. Et intravit cum illis.

³⁰Et factum est, dum recumberet cum eis, accepit panem, et benedixit, ac fregit, et porrigebat illis.

³¹Et aperti sunt oculi eorum, et cognoverunt eum: et ipse evanuit ex oculis eorum.

³²Et dixerunt ad invicem: Nonne cor nostrum ardens erat in nobis dum loqueretur in via, et aperiret nobis Scripturas?

³³Et surgentes eadem hora regressi sunt in Jerusalem: et invenerunt congregatos undecim, et eos qui cum illis erant,

³⁴dicentes: Quod surrexit Dominus vere, et apparuit Simoni.

³⁵Et ipsi narrabant quæ gesta erant in via, et quomodo cognoverunt eum in fractione panis.

³⁶Dum autem hæc loquuntur, stetit Jesus in medio eorum, et dicit eis: Pax vobis: ego sum, nolite timere.

³⁷Conturbati vero et conterriti, existimabant se spiritum videre.

³⁸Et dixit eis: Quid turbati estis, et cogitationes ascendunt in corda vestra?

³⁹videte manus meas, et pedes, quia ego ipse sum; palpate et videte, quia spiritus carnem et ossa non habet, sicut me videtis habere.

⁴⁰Et cum hoc dixisset, ostendit eis manus et pedes.

⁴¹Adhuc autem illis non credentibus, et mirantibus præ gaudio, dixit: Habetis hic aliquid quod manducetur?

⁴²At illi obtulerunt ei partem piscis assi et favum mellis.