LIBER NUMERI 22:2-26

²Videns autem Balac filius Sephor omnia quæ fecerat Israël Amorrhæo,

³et quod pertimuissent eum Moabitæ, et impetum ejus ferre non possent,

⁴dixit ad majores natu Madian: Ita delebit hic populus omnes, qui in nostris finibus commorantur, quomodo solet bos herbas usque ad radices carpere. Ipse erat eo tempore rex in Moab.

⁵Misit ergo nuntios ad Balaam filium Beor ariolum, qui habitabat super flumen terræ filiorum Ammon, ut vocarent eum, et dicerent: Ecce egressus est populus ex Ægypto, qui operuit superficiem terræ, sedens contra me.

⁶Veni igitur, et maledic populo huic, quia fortior me est: si quomodo possim percutere et ejicere eum de terra mea. Novi enim quod benedictus sit cui benedixeris, et maledictus in quem maledicta congesseris.

⁷Perrexeruntque seniores Moab, et majores natu Madian, habentes divinationis pretium in manibus. Cumque venissent ad Balaam, et narrassent ei omnia verba Balac,

⁸ille respondit: Manete hic nocte, et respondebo quidquid mihi dixerit Dominus. Manentibus illis apud Balaam, venit Deus, et ait ad eum:

⁹Quid sibi volunt homines isti apud te?

¹⁰Respondit: Balac filius Sephor rex Moabitarum misit ad me,

¹¹dicens: Ecce populus qui egressus est de Ægypto, operuit superficiem terræ: veni, et maledic ei, si quomodo possim pugnans abigere eum.

¹²Dixitque Deus ad Balaam: Noli ire cum eis, neque maledicas populo: quia benedictus est.

¹³Qui mane consurgens dixit ad principes: Ite in terram vestram, quia prohibuit me Dominus venire vobiscum.

¹⁴Reversi principes dixerunt ad Balac: Noluit Balaam venire nobiscum.

¹⁵Rursum ille multo plures et nobiliores quam ante miserat, misit.

¹⁶Qui cum venissent ad Balaam, dixerunt: Sic dicit Balac filius Sephor: Ne cuncteris venire ad me:

¹⁷paratus sum honorare te, et quidquid volueris, dabo tibi: veni, et maledic populo isti.

¹⁸Respondit Balaam: Si dederit mihi Balac plenam domum suam argenti et auri, non potero immutare verbum Domini Dei mei, ut vel plus, vel minus loquar.

¹⁹Obsecro ut hic maneatis etiam hac nocte, et scire queam quid mihi rursum respondeat Dominus.

²⁰Venit ergo Deus ad Balaam nocte, et ait ei: Si vocare te venerunt homines isti, surge, et vade cum eis: ita dumtaxat, ut quod tibi præcepero, facias.

²¹Surrexit Balaam mane, et strata asina sua profectus est cum eis.

²²Et iratus est Deus. Stetitque angelus Domini in via contra Balaam, qui insidebat asinæ, et duos pueros habebat secum.

²³Cernens asina angelum stantem in via, evaginato gladio, avertit se de itinere, et ibat per agrum. Quam cum verberaret Balaam, et vellet ad semitam reducere,

²⁴stetit angelus in angustiis duarum maceriarum, quibus vineæ cingebantur.

²⁵Quem videns asina, junxit se parieti, et attrivit sedentis pedem. At ille iterum verberabat eam:

²⁶et nihilominus angelus ad locum angustum transiens, ubi nec ad dexteram, nec ad sinistram poterat deviare, obvius stetit.