LIBER NUMERI 14:6-27

⁶At vero Josue filius Nun et Caleb filius Jephone, qui et ipsi lustraverant terram, sciderunt vestimenta sua,

⁷et ad omnem multitudinem filiorum Israël locuti sunt: Terra, quam circuivimus, valde bona est.

⁸Si propitius fuerit Dominus, inducet nos in eam, et tradet humum lacte et melle manantem.

⁹Nolite rebelles esse contra Dominum: neque timeatis populum terræ hujus, quia sicut panem ita eos possumus devorare. Recessit ab eis omne præsidium: Dominus nobiscum est, nolite metuere.

¹⁰Cumque clamaret omnis multitudo, et lapidibus eos vellet opprimere, apparuit gloria Domini super tectum fœderis cunctis filiis Israël.

¹¹Et dixit Dominus ad Moysen: Usquequo detrahet mihi populus iste? quousque non credent mihi, in omnibus signis quæ feci coram eis?

¹²Feriam igitur eos pestilentia, atque consumam: te autem faciam principem super gentem magnam, et fortiorem quam hæc est.

¹³Et ait Moyses ad Dominum: Ut audiant Ægyptii, de quorum medio eduxisti populum istum,

¹⁴et habitatores terræ hujus, qui audierunt quod tu, Domine, in populo isto sis, et facie videaris ad faciem, et nubes tua protegat illos, et in columna nubis præcedas eos per diem, et in columna ignis per noctem:

¹⁵quod occideris tantam multitudinem quasi unum hominem, et dicant:

¹⁶Non poterat introducere populum in terram pro qua juraverat: idcirco occidit eos in solitudine?

¹⁷Magnificetur ergo fortitudo Domini sicut jurasti, dicens:

¹⁸Dominus patiens et multæ misericordiæ, auferens iniquitatem et scelera, nullumque innoxium derelinquens, qui visitas peccata patrum in filios in tertiam et quartam generationem.

¹⁹Dimitte, obsecro, peccatum populi hujus secundum magnitudinem misericordiæ tuæ, sicut propitius fuisti egredientibus de Ægypto usque ad locum istum.

²⁰Dixitque Dominus: Dimisi juxta verbum tuum.

²¹Vivo ego: et implebitur gloria Domini universa terra.

²²Attamen omnes homines qui viderunt majestatem meam, et signa quæ feci in Ægypto et in solitudine, et tentaverunt me jam per decem vices, nec obedierunt voci meæ,

²³non videbunt terram pro qua juravi patribus eorum, nec quisquam ex illis qui detraxit mihi, intuebitur eam.

²⁴Servum meum Caleb, qui plenus alio spiritu secutus est me, inducam in terram hanc, quam circuivit; et semen ejus possidebit eam.

²⁵Quoniam Amalecites et Chananæus habitant in vallibus. Cras movete castra, et revertimini in solitudinem per viam maris Rubri.

²⁶Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens:

²⁷Usquequo multitudo hæc pessima murmurat contra me? querelas filiorum Israël audivi.