Kapłańska 24:4-22

⁴Będzie ustawiał lampy na czystym świeczniku przed PANEM nieustannie.

⁵Weźmiesz też mąki pszennej i upieczesz z niej dwanaście placków, każdy placek będzie z dwóch dziesiątych efy.

⁶Potem ułożysz je w dwóch rzędach, po sześć w każdym rzędzie, na czystym stole przed PANEM.

⁷Na każdy rząd położysz czystego kadzidła, aby było pamiątką na chlebie, ofiarą spaloną dla PANA.

⁸W każdy dzień szabatu kapłan będzie je nieustannie układać przed PANEM, biorąc je od synów Izraela jako wieczne przymierze.

⁹I będą należały do Aarona i jego synów: będą je jeść w miejscu świętym, gdyż jest to dla nich najświętsza rzecz ze spalanych ofiar PANA jako wieczysta ustawa.

¹⁰W tym czasie syn Izraelitki, którego ojcem był Egipcjanin, wyszedł między synów Izraela. I pokłócił się w obozie syn tej Izraelitki z pewnym Izraelitą.

¹¹I syn Izraelitki bluźnił imieniu PANA i przeklinał. Przyprowadzono go więc do Mojżesza. A jego matce było na imię Szelomit, była córką Dibriego, z pokolenia Dana.

¹²I osadzili go pod strażą, żeby im oznajmiono, co PAN rozkaże uczynić.

¹³Wtedy PAN powiedział do Mojżesza:

¹⁴Wyprowadź bluźniercę poza obóz i niech wszyscy, którzy to słyszeli, położą swoje ręce na jego głowie i niech ukamienuje go całe zgromadzenie.

¹⁵A synom Izraela powiedz tak: Ktokolwiek przeklnie swego Boga, obciąży się swym grzechem.

¹⁶Ten również, kto zbluźnił imieniu PANA, poniesie śmierć: Ukamienuje go całe zgromadzenie. Zarówno przybysz, jak i rodowity mieszkaniec, jeśli zbluźni imieniu PANA, poniesie śmierć.

¹⁷Każdy, kto zabije jakiegokolwiek człowieka, poniesie śmierć.

¹⁸A kto zabije zwierzę, zwróci inne: zwierzę za zwierzę.

¹⁹Kto też ranił swego bliźniego, niech mu uczynią tak, jak on uczynił.

²⁰Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb; jak ranił człowieka, tak niech mu oddadzą.

²¹Kto zabije zwierzę, zwróci inne; lecz kto zabije człowieka, poniesie śmierć.

²²Będziecie mieli jedno prawo zarówno dla przybysza, jak i dla rodowitego mieszkańca, gdyż ja jestem PAN, wasz Bóg.