Johano 5:5-31

⁵Kaj tie estis unu viro, kiu estis tridek ok jarojn en sia malforteco.

⁶Kiam Jesuo vidis lin kuŝantan, kaj sciis, ke li jam de longe malsanas, li diris al li: Ĉu vi volas fariĝi sana?

⁷La malsanulo respondis: Sinjoro, mi ne havas iun por enĵeti min en la lageton, kiam la akvo moviĝis; sed dum mi venas, alia paŝas malsupren antaŭ mi.

⁸Jesuo diris al li: Leviĝu, prenu vian liton, kaj iru.

⁹Kaj la viro tuj fariĝis sana, kaj prenis sian liton, kaj iris. Kaj estis la sabato en tiu tago.

¹⁰La Judoj do diris al la resanigito: Estas la sabato, kaj al vi ne konvenas porti vian liton.

¹¹Li respondis: Tiu, kiu min sanigis, diris al mi: Prenu vian liton, kaj iru.

¹²Ili demandis lin: Kiu estas tiu homo, kiu diris al vi: Prenu kaj iru?

¹³Sed la resanigito ne sciis, kiu tiu estas; ĉar Jesuo jam formoviĝis pro la tiea homamaso.

¹⁴Poste Jesuo trovis lin en la templo, kaj diris al li: Jen vi fariĝis sana; ne plu peku, por ke io pli malbona ne okazu al vi.

¹⁵La viro foriris, kaj diris al la Judoj, ke Jesuo estas tiu, kiu lin sanigis.

¹⁶Kaj la Judoj persekutis Jesuon pro tio, ke li tion faris en sabato.

¹⁷Sed Jesuo respondis al ili: Mia Patro ĝis nun laboras, kaj mi laboras.

¹⁸Pro tio do la Judoj des pli celis mortigi lin, pro tio, ke li ne nur malobservis la sabaton, sed ankaŭ diris, ke Dio estas lia propra Patro, kaj pretendis esti egala al Dio.

¹⁹Jesuo do respondis kaj diris al ili: Vere, vere, mi diras al vi: La Filo ne povas per si mem fari ion, krom tio, kion li vidas la Patron faranta; ĉar kion ajn Li faras, tion la Filo tiel same ankaŭ faras.

²⁰Ĉar la Patro amas la Filon, kaj montras al li ĉion, kion Li mem faras; kaj Li montros al li farojn pli grandajn ol ĉi tio, por ke vi miru.

²¹Ĉar kiel la Patro levas la mortintojn kaj ilin vivigas, tiel ankaŭ la Filo vivigas tiujn, kiujn li volas.

²²Ĉar la Patro juĝas neniun, sed Li donis ĉian juĝon al la Filo,

²³por ke ĉiuj honoru la Filon tiel same, kiel ili honoras la Patron. Kiu ne honoras la Filon, tiu ne honoras la Patron, kiu lin sendis.

²⁴Vere, vere, mi diras al vi: Kiu aŭskultas mian vorton, kaj kredas al Tiu, kiu min sendis, tiu havas eternan vivon kaj ne venas en juĝon, sed jam pasis de morto en vivon.

²⁵Vere, vere, mi diras al vi: Venas horo kaj jam estas, kiam la mortintoj aŭdos la voĉon de la Filo de Dio; kaj la aŭdintoj vivos.

²⁶Ĉar kiel la Patro havas en Si mem vivon, tiel Li donis al la Filo ankaŭ, ke ĉi tiu havu en si mem vivon;

²⁷kaj Li donis al li la rajton fari juĝon, ĉar li estas la Filo de homo.

²⁸Ne miru pro tio; ĉar venas horo, en kiu ĉiuj, kiuj estas en la tomboj, aŭdos lian voĉon,

²⁹kaj eliros; la farintoj de bono, al releviĝo por vivo; sed la farintoj de malbono, al releviĝo por juĝo.

³⁰Mi ne povas per mi mem fari ion; kiel mi aŭdas, tiel mi juĝas; kaj mia juĝo estas justa, ĉar mi celas ne mian propran volon, sed la volon de Tiu, kiu min sendis.

³¹Se mi atestus pri mi mem, mia atesto ne estus vera.