Jana 7:2-23

²I zbliżało się żydowskie święto Namiotów.

³Wtedy jego bracia powiedzieli do niego: Odejdź stąd i idź do Judei, żeby twoi uczniowie widzieli dzieła, których dokonujesz.

⁴Nikt bowiem nie czyni nic w ukryciu, jeśli chce być znany. Dlatego ty, jeśli takie rzeczy czynisz, objaw się światu.

⁵Bo nawet jego bracia nie wierzyli w niego.

⁶I powiedział do nich Jezus: Mój czas jeszcze nie nadszedł, ale wasz czas zawsze jest w pogotowiu.

⁷Świat nie może was nienawidzić, ale mnie nienawidzi, bo ja świadczę o nim, że jego uczynki są złe.

⁸Wy idźcie na święto, ja jeszcze nie pójdę na to święto, bo mój czas jeszcze się nie wypełnił.

⁹Powiedziawszy im to, pozostał w Galilei.

¹⁰A gdy jego bracia poszli, wtedy i on poszedł na święto, nie jawnie, ale jakby potajemnie.

¹¹A Żydzi szukali go podczas święta i mówili: Gdzie on jest?

¹²I wiele szemrało się o nim wśród ludzi, bo jedni mówili: Jest dobry. A inni mówili: Przeciwnie, zwodzi ludzi.

¹³Nikt jednak nie mówił o nim jawnie z obawy przed Żydami.

¹⁴A gdy już minęła połowa święta, Jezus wszedł do świątyni i nauczał.

¹⁵I dziwili się Żydzi, mówiąc: Skąd on zna Pismo, skoro się nie uczył?

¹⁶Odpowiedział im Jezus: Moja nauka nie jest moją, ale tego, który mnie posłał.

¹⁷Jeśli ktoś chce wypełniać jego wolę, ten będzie umiał rozeznać, czy ta nauka jest od Boga, czy ja mówię sam od siebie.

¹⁸Kto mówi z samego siebie, szuka własnej chwały. Kto zaś szuka chwały tego, który go posłał, ten jest prawdziwy i nie ma w nim niesprawiedliwości.

¹⁹Czy Mojżesz nie dał wam prawa? A żaden z was nie przestrzega prawa. Dlaczego chcecie mnie zabić?

²⁰Odpowiedzieli ludzie: Masz demona. Kto chce cię zabić?

²¹Jezus im odpowiedział: Jeden uczynek spełniłem, a wszyscy się temu dziwicie.

²²Przecież Mojżesz dał wam obrzezanie (nie jakoby było od Mojżesza, ale od ojców), a w szabat obrzezujecie człowieka.

²³Jeśli człowiek przyjmuje obrzezanie w szabat, aby nie było złamane Prawo Mojżesza, to dlaczego gniewacie się na mnie, że w szabat całkowicie uzdrowiłem człowieka?