CANTICUM CANTICORUM 2:7-15

⁷Sponsus Adjuro vos, filiæ Jerusalem, per capreas cervosque camporum, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam, quoadusque ipsa velit.

⁸Sponsa Vox dilecti mei; ecce iste venit, saliens in montibus, transiliens colles.

⁹Similis est dilectus meus capreæ, hinnuloque cervorum. En ipse stat post parietem nostrum, respiciens per fenestras, prospiciens per cancellos.

¹⁰En dilectus meus loquitur mihi. Sponsus Surge, propera, amica mea, columba mea, formosa mea, et veni:

¹¹jam enim hiems transiit; imber abiit, et recessit.

¹²Flores apparuerunt in terra nostra; tempus putationis advenit: vox turturis audita est in terra nostra;

¹³ficus protulit grossos suos; vineæ florentes dederunt odorem suum. Surge, amica mea, speciosa mea, et veni:

¹⁴columba mea, in foraminibus petræ, in caverna maceriæ, ostende mihi faciem tuam, sonet vox tua in auribus meis: vox enim tua dulcis, et facies tua decora.

¹⁵Sponsa Capite nobis vulpes parvulas quæ demoliuntur vineas: nam vinea nostra floruit.