CANTICUM CANTICORUM 2:1-13

¹Ego flos campi, et lilium convallium.

²Sponsus Sicut lilium inter spinas, sic amica mea inter filias.

³Sponsa Sicut malus inter ligna silvarum, sic dilectus meus inter filios. Sub umbra illius quem desideraveram sedi, et fructus ejus dulcis gutturi meo.

⁴Introduxit me in cellam vinariam; ordinavit in me caritatem.

⁵Fulcite me floribus, stipate me malis, quia amore langueo.

⁶Læva ejus sub capite meo, et dextera illius amplexabitur me.

⁷Sponsus Adjuro vos, filiæ Jerusalem, per capreas cervosque camporum, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam, quoadusque ipsa velit.

⁸Sponsa Vox dilecti mei; ecce iste venit, saliens in montibus, transiliens colles.

⁹Similis est dilectus meus capreæ, hinnuloque cervorum. En ipse stat post parietem nostrum, respiciens per fenestras, prospiciens per cancellos.

¹⁰En dilectus meus loquitur mihi. Sponsus Surge, propera, amica mea, columba mea, formosa mea, et veni:

¹¹jam enim hiems transiit; imber abiit, et recessit.

¹²Flores apparuerunt in terra nostra; tempus putationis advenit: vox turturis audita est in terra nostra;

¹³ficus protulit grossos suos; vineæ florentes dederunt odorem suum. Surge, amica mea, speciosa mea, et veni: