ЁВА 10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

¹Абрыдла душы маёй жыцьцё маё: аддамся журбоце маёй; гаварыцьму ў гароце душы маёй.

²Скажу Богу: не вінаваці мяне; абвясьці мне, за што Ты са мною змагаешся?

³Ці добра Табе, што Ты прыгнятаеш, што пагарджаеш дзеяй рук Тваіх, а на раду бязбожных пасылаеш сьвятло?

⁴Хіба ў Цябе цялесныя вочы, і Ты глядзіш, як глядзіць чалавек?

⁵Хіба дні Твае, як дні ў чалавека, альбо леты Твае, як дні ў мужчыны,

⁶што Ты шукаеш заганы ўва мне і дапытваешся грэху ўва мне,

⁷хоць ведаеш, што я не беззаконьнік, і што няма каму выбавіць мяне ад рукі Тваёй?

⁸Твае рукі працавалі над мною і ўтварылі ўсяго мяне цалкам, - і Ты губіш мяне?

⁹Успомні, што Ты, як гліну, урабіў мяне, і ў пыл ператвараеш мяне?

¹⁰Ці ня Ты выліў мяне, як малако, і, як тварог, згусьціў мяне,

¹¹скураю і плоцьцю апрануў мяне, косткамі і жыламі змацаваў мяне,

¹²жыцьцё і мілату падарыў мне, і клопат Твой ахоўваў дух мой?

¹³Але і тое хаваў Ты ў сэрцы Сваім, - ведаю, што гэта было ў Цябе, -

¹⁴што калі я зграшу, Ты заўважыш і не пакінеш грэху майго без пакараньня.

¹⁵Калі я вінаваты, гора мне! калі і мая праўда, дык не адважуся падняць галавы маёй. Я сыты прыніжэньнем; паглядзі на гора маё:

¹⁶яно павялічваецца. Ты гонішся за мною, як леў, і зноў нападаеш на мяне і дзівосным з'яўляешся мне.

¹⁷Выводзіш новых сьведкаў Тваіх супроць мяне; узмацняеш гнеў Твой на мяне; і беды, адны за аднымі, паўстаюць супроць мяне.

¹⁸І навошта Ты вывеў мяне з чэрава? хай бы я памёр, калі яшчэ нічыё вока ня бачыла мяне;

¹⁹хай бы я, як нябылы, з чэрава перанесены быў у магілу!

²⁰Ці не кароткія дні мае? Пакінь, адступіся ад мяне, каб я крыху падбадзёрыўся,

²¹перш чым адыду, - і ўжо не вярнуся, - у край цемры і ценю сьмяротнага,

²²у край змроку, які ёсьць змрок ценю сьмяротнага, дзе няма ладу, дзе цёмна, як сама цемра.