ACTUUM APOSTOLORUM 8:1-24

¹Facta est autem in illa die persecutio magna in ecclesia quæ erat Jerosolymis, et omnes dispersi sunt per regiones Judææ et Samariæ præter Apostolos.

²Curaverunt autem Stephanum viri timorati, et fecerunt planctum magnum super eum.

³Saulus autem devastabat ecclesiam per domos intrans, et trahens viros ac mulieres, tradebat in custodiam.

⁴Igitur qui dispersi erant pertransibant, evangelizantes verbum Dei.

⁵Philippus autem descendens in civitatem Samariæ, prædicabant illis Christum.

⁶Intendebant autem turbæ his quæ a Philippo dicebantur, unanimiter audientes, et videntes signa quæ faciebat.

⁷Multi enim eorum qui habebant spiritus immundos, clamantes voce magna exibant. Multi autem paralytici et claudi curati sunt.

⁸Factum est ergo gaudium magnum in illa civitate.

⁹Vir autem quidam nomine Simon, qui ante fuerat in civitate magus, seducens gentem Samariæ, dicens se esse aliquem magnum:

¹⁰cui auscultabant omnes a minimo usque ad maximum, dicentes: Hic est virtus Dei, quæ vocatur magna.

¹¹Attendebant autem eum: propter quod multo tempore magiis suis dementasset eos.

¹²Cum vero credidissent Philippo evangelizanti de regno Dei, in nomine Jesu Christi baptizabantur viri ac mulieres.

¹³Tunc Simon et ipse credidit: et cum baptizatus esset, adhærebat Philippo. Videns etiam signa et virtutes maximas fieri, stupens admirabatur.

¹⁴Cum autem audissent Apostoli qui erant Jerosolymis, quod recepisset Samaria verbum Dei, miserunt ad eos Petrum et Joannem.

¹⁵Qui cum venissent, oraverunt pro ipsis ut acciperent Spiritum Sanctum:

¹⁶nondum enim in quemquam illorum venerat, sed baptizati tantum erant in nomine Domini Jesu.

¹⁷Tunc imponebant manus super illos, et accipiebant Spiritum Sanctum.

¹⁸Cum vidisset autem Simon quia per impositionem manus Apostolorum daretur Spiritus Sanctus, obtulit eis pecuniam,

¹⁹dicens: Date et mihi hanc potestatem, ut cuicumque imposuero manus, accipiat Spiritum Sanctum. Petrus autem dixit ad eum:

²⁰Pecunia tua tecum sit in perditionem: quoniam donum Dei existimasti pecunia possideri.

²¹Non est tibi pars neque sors in sermone isto: cor enim tuum non est rectum coram Deo.

²²Pœnitentiam itaque age ab hac nequitia tua: et roga Deum, si forte remittatur tibi hæc cogitatio cordis tui.

²³In felle enim amaritudinis, et obligatione iniquitatis, video te esse.

²⁴Respondens autem Simon, dixit: Precamini vos pro me ad Dominum, ut nihil veniat super me horum quæ dixistis.