ACTUUM APOSTOLORUM 2:2-15

²et factus est repente de cælo sonus, tamquam advenientis spiritus vehementis, et replevit totam domum ubi erant sedentes.

³Et apparuerunt illis dispertitæ linguæ tamquam ignis, seditque supra singulos eorum:

⁴et repleti sunt omnes Spiritu Sancto, et cœperunt loqui variis linguis, prout Spiritus Sanctus dabat eloqui illis.

⁵Erant autem in Jerusalem habitantes Judæi, viri religiosi ex omni natione quæ sub cælo est.

⁶Facta autem hac voce, convenit multitudo, et mente confusa est, quoniam audiebat unusquisque lingua sua illos loquentes.

⁷Stupebant autem omnes, et mirabantur, dicentes: Nonne ecce omnes isti qui loquuntur, Galilæi sunt?

⁸et quomodo nos audivimus unusquisque linguam nostram in qua nati sumus?

⁹Parthi, et Medi, et Ælamitæ, et qui habitant Mespotamiam, Judæam, et Cappadociam, Pontum, et Asiam,

¹⁰Phrygiam, et Pamphyliam, Ægyptum, et partes Libyæ quæ est circa Cyrenen: et advenæ Romani,

¹¹Judæi quoque, et Proselyti, Cretes, et Arabes: audivimus eos loquentes nostris linguis magnalia Dei.

¹²Stupebant autem omnes, et mirabantur ad invicem, dicentes: Quidnam vult hoc esse?

¹³Alii autem irridentes dicebant: Quia musto pleni sunt isti.

¹⁴Stans autem Petrus cum undecim, levavit vocem suam, et locutus est eis: Viri Judæi, et qui habitatis Jerusalem universi, hoc vobis notum sit, et auribus percipite verba mea.

¹⁵Non enim, sicut vos æstimatis, hi ebrii sunt, cum sit hora diei tertia: