ACTUUM APOSTOLORUM 2:1-32

¹Et cum complerentur dies Pentecostes, erant omnes pariter in eodem loco:

²et factus est repente de cælo sonus, tamquam advenientis spiritus vehementis, et replevit totam domum ubi erant sedentes.

³Et apparuerunt illis dispertitæ linguæ tamquam ignis, seditque supra singulos eorum:

⁴et repleti sunt omnes Spiritu Sancto, et cœperunt loqui variis linguis, prout Spiritus Sanctus dabat eloqui illis.

⁵Erant autem in Jerusalem habitantes Judæi, viri religiosi ex omni natione quæ sub cælo est.

⁶Facta autem hac voce, convenit multitudo, et mente confusa est, quoniam audiebat unusquisque lingua sua illos loquentes.

⁷Stupebant autem omnes, et mirabantur, dicentes: Nonne ecce omnes isti qui loquuntur, Galilæi sunt?

⁸et quomodo nos audivimus unusquisque linguam nostram in qua nati sumus?

⁹Parthi, et Medi, et Ælamitæ, et qui habitant Mespotamiam, Judæam, et Cappadociam, Pontum, et Asiam,

¹⁰Phrygiam, et Pamphyliam, Ægyptum, et partes Libyæ quæ est circa Cyrenen: et advenæ Romani,

¹¹Judæi quoque, et Proselyti, Cretes, et Arabes: audivimus eos loquentes nostris linguis magnalia Dei.

¹²Stupebant autem omnes, et mirabantur ad invicem, dicentes: Quidnam vult hoc esse?

¹³Alii autem irridentes dicebant: Quia musto pleni sunt isti.

¹⁴Stans autem Petrus cum undecim, levavit vocem suam, et locutus est eis: Viri Judæi, et qui habitatis Jerusalem universi, hoc vobis notum sit, et auribus percipite verba mea.

¹⁵Non enim, sicut vos æstimatis, hi ebrii sunt, cum sit hora diei tertia:

¹⁶sed hoc est quod dictum est per prophetam Joël:

¹⁷Et erit in novissimis diebus, dicit Dominus, effundam de Spiritu meo super omnem carnem: et prophetabunt filii vestri et filiæ vestræ, et juvenes vestri visiones videbunt, et seniores vestri somnia somniabunt.

¹⁸Et quidem super servos meos, et super ancillas meas, in diebus illis effundam de Spiritu meo, et prophetabunt:

¹⁹et dabo prodigia in cælo sursum, et signa in terra deorsum, sanguinem, et ignem, et vaporem fumi:

²⁰sol convertetur in tenebras, et luna in sanguinem, antequam veniat dies Domini magnus et manifestus.

²¹Et erit: omnis quicumque invocaverit nomen Domini, salvus erit.

²²Viri Israëlitæ, audite verba hæc: Jesum Nazarenum, virum approbatum a Deo in vobis, virtutibus, et prodigiis, et signis, quæ fecit Deus per illum in medio vestri, sicut et vos scitis:

²³hunc, definito consilio et præscientia Dei traditum, per manus iniquorum affligentes interemistis:

²⁴quem Deus suscitavit, solutis doloribus inferni, juxta quod impossibile erat teneri illum ab eo.

²⁵David enim dicit in eum: Providebam Dominum in conspectu meo semper: quoniam a dextris est mihi, ne commovear:

²⁶propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea, insuper et caro mea requiescet in spe:

²⁷quoniam non derelinques animam meam in inferno, nec dabis sanctum tuum videre corruptionem.

²⁸Notas mihi fecisti vias vitæ: et replebis me jucunditate cum facie tua.

²⁹Viri fratres, liceat audenter dicere ad vos de patriarcha David, quoniam defunctus est, et sepultus: et sepulchrum ejus est apud nos usque in hodiernum diem.

³⁰Propheta igitur cum esset, et sciret quia jurejurando jurasset illi Deus de fructu lumbi ejus sedere super sedem ejus:

³¹providens locutus est de resurrectione Christi, quia neque derelictus est in inferno, neque caro ejus vidit corruptionem.

³²Hunc Jesum resuscitavit Deus, cujus omnes nos testes sumus.