ACTUUM APOSTOLORUM 10:2-17

²religiosus, ac timens Deum cum omni domo sua, faciens eleemosynas multas plebi, et deprecans Deum semper.

³Is vidit in visu manifeste, quasi hora diei nona, angelum Dei introëuntem ad se, et dicentem sibi: Corneli.

⁴At ille intuens eum, timore correptus, dixit: Quid est, domine? Dixit autem illi: Orationes tuæ et eleemosynæ tuæ ascenderunt in memoriam in conspectu Dei.

⁵Et nunc mitte viros in Joppen, et accersi Simonem quemdam, qui cognominatur Petrus:

⁶hic hospitatur apud Simonem quemdam coriarium, cujus est domus juxta mare: hic dicet tibi quid te oporteat facere.

⁷Et cum discessisset angelus qui loquebatur illi, vocavit duos domesticos suos, et militem metuentem Dominum ex his qui illi parebant.

⁸Quibus cum narrasset omnia, misit illos in Joppen.

⁹Postera autem die, iter illis facientibus, et appropinquantibus civitati, ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam.

¹⁰Et cum esuriret, voluit gustare. Parantibus autem illis, cecidit super eum mentis excessus:

¹¹et vidit cælum apertum, et descendens vas quoddam, velut linteum magnum, quatuor initiis submitti de cælo in terram,

¹²in quo erant omnia quadrupedia, et serpentia terræ, et volatilia cæli.

¹³Et facta est vox ad eum: Surge, Petre: occide, et manduca.

¹⁴Ait autem Petrus: Absit Domine, quia numquam manducavi omne commune et immundum.

¹⁵Et vox iterum secundo ad eum: Quod Deus purificavit, tu commune ne dixeris.

¹⁶Hoc autem factum est per ter: et statim receptum est vas in cælum.

¹⁷Et dum intra se hæsitaret Petrus quidnam esset visio quam vidisset, ecce viri qui missi erant a Cornelio, inquirentes domum Simonis astiterunt ad januam.