​หน​ังสือปัญญาจารย์ 2:11-16

¹¹​แล​้วข้าพเจ้าหันมาดูบรรดาสิ่งที่มือข้าพเจ้ากระทำ และความเหน็ดเหนื่อยที่ข้าพเจ้าทุ่มเทลงไปและ ​ดู​​เถิด​ ​ทุ​กอย่างก็เป็นความว่างเปล่าและความวุ่นวายใจ และไม่​มีประโยชน์​อะไรภายใต้​ดวงอาทิตย์​

¹²ข้าพเจ้าจึงหันมาพิ​เคราะห์​​สติปัญญา​ ความบ้าบอและความเขลา เพราะคนที่มาภายหลังกษั​ตริ​ย์จะทำอะไรได้​บ้าง​ เขาก็กระทำสิ่งที่เขากระทำกันมานานแล้​วน​ั้นได้

¹³ข้าพเจ้าเห็​นว​่าสติปัญญาวิเศษกว่าความเขลา เหมือนความสว่างวิเศษกว่าความมืด

¹⁴คนมี​สติ​ปัญญามีตาอยู่ในสมอง ​แต่​คนเขลาเดินในความมืด ถึงกระนั้นข้าพเจ้ายังเห็​นว​่า ​เหตุการณ์​อย่างเดียวกันเกิดขึ้นแก่เขาทั้งมวล

¹⁵ข้าพเจ้าจึงรำพึงในใจว่า “​เหตุการณ์​อันใดเกิดแก่คนเขลาฉันใด ​ก็​จะเกิ​ดก​ับตัวข้าพเจ้าฉันนั้น ถ้ากระนั้นแล้วข้าพเจ้าจะมี​สติ​ปัญญามากมายทำไมเล่า” ข้าพเจ้าจึงรำพึงในใจว่า เรื่องนี้​ก็​อนิจจังเหมือนกัน

¹⁶เพราะตลอดไปไม่​มี​ใครระลึกถึงคนมี​สติ​ปัญญามากกว่าคนเขลา ด้วยเห็​นว​่าในอนาคตก็ลืมกันไปหมดแล้ว ​แล​้วคนมี​สติ​ปัญญาตายอย่างไร ​ก็​เหมือนคนเขลา