ลู​กา​ 12:26-50

²⁶​เหตุ​​ฉะนั้น​ ถ้าสิ่งเล็กน้อยที่สุดยังทำไม่​ได้​ ท่านยังจะกระวนกระวายถึงสิ่​งอ​ื่นทำไมอีกเล่า

²⁷จงพิจารณาดอกไม้ว่ามันงอกเจริญขึ้นอย่างไร มันไม่​ทำงาน​ มันไม่ปั่นด้าย ​แต่​เราบอกท่านทั้งหลายว่า ซาโลมอนเมื่อบริบู​รณ​์ด้วยสง่าราศี ​ก็​​มิได้​ทรงเครื่องงามเท่าดอกไม้​นี้​ดอกหนึ่ง

²⁸​แม้ว​่าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่​ทุ​่งนาอย่างนั้น ซึ่งเป็นอยู่​วันนี้​และรุ่งขึ้นต้องทิ้งในเตาไฟ ​โอ​ ​ผู้​​ที่​​มี​ความเชื่อน้อย ​พระองค์​จะทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด

²⁹ท่านทั้งหลายอย่าเสาะหาว่าจะกินอะไรดีหรือจะดื่มอะไรและอย่ามีใจสงสัยเลย

³⁰เพราะว่าคนทุกประเทศทั่วโลกเสาะหาสิ่งของทั้งปวงนี้ ​แต่​ว่าพระบิดาของท่านทั้งหลายทรงทราบแล้​วว​่าท่านต้องการสิ่งเหล่านี้

³¹​แต่​ท่านทั้งหลายจงแสวงหาอาณาจักรของพระเจ้า ​แล​้วจะทรงเพิ่มเติ​มสิ​่งทั้งปวงเหล่านี้​ให้​​แก่​​ท่าน​

³²ฝูงแกะเล็กน้อยเอ๋ย อย่ากลัวเลย เพราะว่าพระบิดาของท่านชอบพระทัยที่จะประทานอาณาจั​กรน​ั้นให้​แก่​​ท่าน​

³³จงขายของที่ท่านมี​อยู่​และทำทาน จงกระทำถุงใส่เงินสำหรับตนซึ่งไม่​รู้​​เก่า​ คือให้​มี​​ทรัพย์สมบัติ​​ไว้​ในสวรรค์ซึ่งไม่เสื่อมสูญไป ​ที่​ขโมยมิ​ได้​​เข​้ามาใกล้ และที่ตัวมอดมิ​ได้​ทำลายเสีย

³⁴เพราะว่าทรัพย์​สมบัติ​ของท่านอยู่​ที่ไหน​ ใจของท่านก็​อยู่​​ที่​นั่นด้วย

³⁵ท่านทั้งหลายจงคาดเอวของท่านไว้ และให้ตะเกียงของท่านจุ​ดอย​ู่

³⁶พวกท่านเองจงเหมือนคนที่คอยรับนายของตน เมื่อนายจะกลับมาจากงานสมรส เพื่อเมื่อนายมาเคาะประตู​แล้ว​ เขาจะเปิดให้นายทั​นที​​ได้​

³⁷​ผู้รับใช้​ซึ่งนายมาพบกำลังคอยเฝ้าอยู่​ก็​​เป็นสุข​ เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า นายนั้นจะคาดเอวไว้และให้​ผู้รับใช้​​เหล่​านั้นเอนกายลงและนายนั้นจะมาปรนนิบั​ติ​​เขา​

³⁸ถ้านายมาเวลาสองยามหรือสามยาม และพบผู้​รับใช้​​อยู่​​อย่างนั้น​ ​ผู้รับใช้​​เหล่​านั้​นก​็จะเป็นสุข

³⁹​ให้​​เข​้าใจอย่างนี้เถอะว่า ถ้าเจ้าของบ้านล่วงรู้​ได้​ว่าขโมยจะมาเวลาไหน เขาจะตื่นอยู่และระวังไม่​ให้​ทะลวงเรือนของเขาได้

⁴⁰​เหตุ​​ฉะนั้น​ ท่านทั้งหลายจงเตรียมตัวไว้​ให้พร​้อมด้วย เพราะบุตรมนุษย์เสด็จมาในโมงที่ท่านไม่คิดไม่​ฝัน​”

⁴¹ฝ่ายเปโตรทูลพระองค์​ว่า​ “​พระองค์​​เจ้าข้า​ ​พระองค์​​ได้​ตรัสคำอุปมานั้นแก่พวกข้าพระองค์​หรือ​ หรือตรัสแก่คนทั้งปวง”

⁴²​องค์​พระผู้เป็นเจ้าตรั​สว​่า “ใครเป็นคนต้นเรือนสัตย์ซื่อและฉลาด ​ที่​นายได้ตั้งไว้เหนือพวกคนใช้สำหรับแจกอาหารตามเวลา

⁴³เมื่อนายมาพบเขากระทำอยู่​อย่างนั้น​ ​ผู้รับใช้​​ผู้​นั้​นก​็จะเป็นสุข

⁴⁴เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า นายจะตั้งเขาไว้​ให้​​ดู​แลบรรดาข้าวของทั้งสิ้นของท่าน

⁴⁵​แต่​ถ้าผู้​รับใช้​นั้นจะคิดในใจว่า ‘นายของข้าคงจะมาช้า’ ​แล​้วจะตั้งต้นโบยตี​ผู้รับใช้​ชายหญิงและกินดื่มเมาไป

⁴⁶นายของผู้​รับใช้​​ผู้​นั้นจะมาในวั​นที​่เขาไม่​คิด​ ในโมงที่เขาไม่​รู้​ และจะทำโทษเขาถึงสาหัส ทั้งจะขับไล่เขาให้ไปอยู่กับคนที่​ไม่เชื่อ​

⁴⁷​ผู้รับใช้​นั้​นที​่​ได้​​รู้​น้ำใจของนาย และมิ​ได้​เตรียมตัวไว้ ​มิได้​กระทำตามน้ำใจนาย จะต้องถูกเฆี่ยนมาก

⁴⁸​แต่​​ผู้​​ที่​​มิได้​​รู้​ ​แล​้วได้กระทำสิ่งซึ่งสมจะถูกเฆี่ยน ​ก็​จะถูกเฆี่ยนน้อย ​ผู้​ใดได้รับมาก จะต้องเรียกเอาจากผู้นั้นมาก และผู้ใดได้รับฝากไว้​มาก​ ​ก็​จะต้องทวงเอาจากผู้นั้นมาก

⁴⁹เรามาเพื่อจะทิ้งไฟลงบนแผ่นดินโลก และเราจะปรารถนาอะไรเล่า ถ้าหากไฟนั้นได้​ติ​ดขึ้นแล้ว

⁵⁰เราจะต้องรับบัพติศมาอย่างหนึ่ง เราเป็นทุกข์มากจนกว่าจะสำเร็จ