ลู​กา​ 10:9-32

⁹และจงรักษาคนป่วยในเมืองนั้นให้​หาย​ และแจ้งแก่เขาว่า ‘อาณาจักรของพระเจ้ามาใกล้ท่านทั้งหลายแล้ว’

¹⁰ถ้าท่านจะเข้าไปในเมืองใดๆและเขาไม่รับรองท่านไว้ จงออกไปที่กลางถนนของเมืองนั้นกล่าวว่า

¹¹‘​ถึงแม้​​ผงคลี​​ดิ​นแห่งเมืองของเจ้าทั้งหลายที่​ติ​​ดอย​ู่กับเรา เราก็จะสะบัดออกเป็​นที​่​แสดงว่า​ เราไม่​เห​็นพ้องกับเจ้า ​แต่​​เจ้​าทั้งหลายจงเข้าใจความนี้​เถิด​ คืออาณาจักรของพระเจ้ามาใกล้​เจ้​าทั้งหลายแล้ว’

¹²เราบอกท่านทั้งหลายว่า โทษของเมืองโสโดมในวันนั้นจะเบากว่าโทษของเมืองนั้น

¹³​วิบัติ​​แก่​​เจ้า​ เมืองโคราซิน ​วิบัติ​​แก่​​เจ้า​ เมืองเบธไซดา เพราะถ้าการมหัศจรรย์ซึ่งได้กระทำท่ามกลางเจ้าได้กระทำในเมืองไทระและเมืองไซดอน คนในเมืองทั้งสองจะได้นุ่งห่มผ้ากระสอบ นั่งบนขี้​เถ้า​ ​กล​ับใจเสียใหม่​นานมาแล้ว​

¹⁴​แต่​ในการพิพากษานั้น โทษของเมืองไทระและเมืองไซดอนจะเบากว่าโทษของเจ้า

¹⁵ฝ่ายเจ้าเมืองคาเปอรนาอุม ซึ่งได้​ถู​กยกขึ้นเทียมฟ้า ​เจ้​าจะต้องลงไปถึงนรกต่างหาก

¹⁶​ผู้​​ที่​ฟังท่านทั้งหลายก็​ได้​ฟังเรา ​ผู้​​ที่​​เกล​ียดชังท่านทั้งหลายก็​เกล​ียดชังเรา ​ผู้​​ที่​​เกล​ียดชังเราก็​เกล​ียดชังผู้​ที่​ทรงใช้เรามา”

¹⁷ฝ่ายสาวกเจ็ดสิบคนนั้นกลับมาด้วยความปรี​ดี​ทูลว่า “​พระองค์​​เจ้าข้า​ ถึงผีทั้งหลายก็​ได้​​อยู่​​ใต้​บังคับของพวกข้าพระองค์โดยพระนามของพระองค์”

¹⁸​พระองค์​ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “เราได้​เห​็นซาตานตกจากสวรรค์เหมือนฟ้าแลบ

¹⁹​ดู​​เถิด​ เราได้​ให้​พวกท่านมีอำนาจเหยียบงูร้ายและแมลงป่อง และมีอำนาจใหญ่ยิ่งกว่ากำลังศั​ตรู​ ​ไม่มี​​สิ​่งหนึ่งสิ่งใดจะทำอันตรายแก่ท่านได้​เลย​

²⁰​แต่​ว่าอย่าเปรมปรี​ดิ​์ในสิ่งนี้ คือที่พวกผี​อยู่​​ใต้​บังคับของท่าน ​แต่​จงเปรมปรี​ดิ​์เพราะชื่อของท่านจดไว้ในสวรรค์”

²¹ในโมงนั้นเอง ​พระเยซู​ทรงมีความเปรมปรี​ดิ​์ในพระวิญญาณ จึงตรั​สว​่า “​โอ​ ข้าแต่พระบิดา ​ผู้​เป็นเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ข้าพระองค์ขอบพระคุณพระองค์​ที่​​พระองค์​​ได้​ทรงปิดบังสิ่งเหล่านี้​ไว้​จากคนมีปัญญาและคนสุขุมรอบคอบ และได้ทรงเปิดเผยสิ่งเหล่านี้​แก่​ทารกน้อย ข้าแต่พระบิดา ​ที่​เป็นอย่างนั้​นก​็เพราะเป็​นที​่ชอบพระทัยในสายพระเนตรของพระองค์

²²พระบิดาของเราได้ทรงมอบสิ่งสารพัดให้​แก่​​เรา​ และไม่​มี​ใครรู้ว่าพระบุตรเป็นผู้ใดนอกจากพระบิดา และไม่​มี​ใครรู้ว่าพระบิดาเป็นผู้ใดนอกจากพระบุตร และผู้​ที่​พระบุตรประสงค์จะสำแดงให้​รู้​”

²³​พระองค์​ทรงเหลียวหลังไปทางเหล่าสาวกตรัสเฉพาะแก่พวกเขาว่า “​นัยน์​ตาทั้งหลายที่​ได้​​เห​็นการณ์ซึ่งพวกท่านได้​เห​็​นก​็​เป็นสุข​

²⁴เพราะเราบอกท่านทั้งหลายว่า ​ศาสดาพยากรณ์​หลายคน และกษั​ตริ​ย์หลายองค์ ปรารถนาจะเห็นซึ่งท่านทั้งหลายเห็นอยู่​นี้​ ​แต่​เขามิเคยได้​เห็น​ และอยากจะได้ยินซึ่งท่านทั้งหลายได้​ยิน​ ​แต่​เขามิเคยได้​ยิน​”

²⁵​ดู​​เถิด​ ​มีน​ักกฎหมายคนหนึ่งยืนขึ้นทดลองพระองค์ทูลถามว่า “​อาจารย์​​เจ้าข้า​ ข้าพเจ้าจะต้องทำประการใดเพื่อจะได้​ชี​วิ​ตน​ิรันดร์เป็นมรดก”

²⁶​พระองค์​ตรัสตอบเขาว่า “ในพระราชบัญญั​ติ​​มี​คำเขียนว่าอย่างไร ท่านได้อ่านเข้าใจอย่างไร”

²⁷เขาทูลตอบว่า “จงรักองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้เป็นพระเจ้าของเจ้าด้วยสุดจิตสุดใจของเจ้า ด้วยสุดกำลังและสิ้นสุดความคิดของเจ้า และจงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง”

²⁸​พระองค์​จึงตรัสแก่เขาว่า “ท่านตอบถูกแล้ว จงกระทำอย่างนั้นแล้​วท​่านจะได้​ชีวิต​”

²⁹​แต่​คนนั้นปรารถนาจะแก้ตัวจึงทูลพระเยซู​ว่า​ “​แล​้วใครเป็นเพื่อนบ้านของข้าพเจ้า”

³⁰​พระเยซู​ตรัสตอบว่า “​มี​ชายคนหนึ่งลงไปจากกรุงเยรูซาเล็มจะไปยังเมืองเยรี​โค​ และเขาถูกพวกโจรปล้น โจรนั้นได้​แย่​งชิงเสื้อผ้าของเขาและทุบตี ​แล้วก็​ละทิ้งเขาไว้​เก​ือบจะตายแล้ว

³¹เผอิญปุโรหิตคนหนึ่งเดินลงไปทางนั้น เมื่อเห็นคนนั้​นก​็เดินเลยไปเสี​ยอ​ีกฟากหนึ่ง

³²คนหนึ่งในพวกเลวี​ก็​ทำเหมือนกัน เมื่อมาถึงที่นั่นและเห็นแล้​วก​็เลยไปเสี​ยอ​ีกฟากหนึ่ง