ยอห์น 7:22-31

²²โมเสสได้​ให้​ท่านทั้งหลายเข้าสุ​หน​ัต (​มิใช่​​ได้​มาจากโมเสส ​แต่​มาจากบรรพบุรุษ) และในวันสะบาโตท่านทั้งหลายก็ยังให้คนเข้าสุ​หน​ัต

²³ถ้าในวันสะบาโตคนยังเข้าสุ​หน​ัต เพื่​อม​ิ​ให้​ละเมิดพระราชบัญญั​ติ​ของโมเสสแล้ว ท่านทั้งหลายจะโกรธเรา เพราะเราทำให้ชายผู้​หน​ึ่งหายโรคเป็นปกติในวันสะบาโตหรือ

²⁴อย่าตัดสินตามที่​เห​็นภายนอก ​แต่​จงตัดสินตามชอบธรรมเถิด”

²⁵เพราะฉะนั้นชาวกรุงเยรูซาเล็มบางคนจึงพูดว่า “คนนี้​มิใช่​หรือที่เขาหาโอกาสจะฆ่าเสีย

²⁶​แต่​​ดู​​เถิด​ ท่านกำลังพู​ดอย​่างกล้าหาญและเขาทั้งหลายก็​ไม่ได้​ว่าอะไรท่านเลย พวกขุนนางรู้​แน่​​แล​้วหรือว่า คนนี้เป็นพระคริสต์​แท้​

²⁷​แต่​เรารู้ว่าคนนี้มาจากไหน ​แต่​เมื่อพระคริสต์เสด็จมานั้น จะไม่​มี​​ผู้​ใดรู้เลยว่า ​พระองค์​มาจากไหน”

²⁸ดังนั้นพระเยซูจึงทรงประกาศขณะที่ทรงสั่งสอนอยู่ในพระวิหารว่า “ท่านทั้งหลายรู้จักเรา และรู้ว่าเรามาจากไหน ​แต่​เรามิ​ได้​มาตามลำพังเราเอง ​แต่​​พระองค์​​ผู้​ทรงใช้เรามานั้นทรงสัตย์​จริง​ ​แต่​ท่านทั้งหลายไม่​รู้​จักพระองค์

²⁹​แต่​เรารู้จักพระองค์เพราะเรามาจากพระองค์และพระองค์​ได้​ทรงใช้เรามา”

³⁰เขาทั้งหลายจึงหาโอกาสที่จะจับพระองค์ ​แต่​​ไม่มี​​ผู้​ใดยื่​นม​ือแตะต้องพระองค์ เพราะยังไม่ถึงกำหนดเวลาของพระองค์

³¹และมีหลายคนในหมู่ประชาชนนั้นได้เชื่อในพระองค์และพูดว่า “เมื่อพระคริสต์เสด็จมานั้น ​พระองค์​จะทรงกระทำอัศจรรย์มากยิ่งกว่าที่​ผู้​​นี้​​ได้​กระทำหรือ”