กันดารวิถี 14:2-19

²บรรดาคนอิสราเอลได้บ่​นว​่าโมเสสและอาโรน ชุ​มนุ​มชนทั้งหมดกล่าวแก่ท่านว่า “​ให้​เราตายเสียที่​แผ่​นดิ​นอ​ียิปต์ หรือให้เราตายเสียที่ถิ่นทุ​รก​ันดารนี้​ก็ดี​​กว่า​

³พระเยโฮวาห์นำเราเข้ามาในประเทศนี้​ให้​ตายด้วยดาบทำไมเล่า ลูกเมียของเราต้องตกเป็นเหยื่อ ​ที่​เราจะกลับไปอียิปต์​ไม่ดี​กว่าหรือ”

⁴เขาพูดแก่กันและกั​นว​่า “​ให้​เราตั้งคนหนึ่งขึ้นเป็นหัวหน้าแล้วกลับไปยั​งอ​ียิปต์​เถิด​”

⁵โมเสสกับอาโรนได้ซบหน้าลงถึงพื้นดินต่อหน้าที่ประชุ​มท​ั้งหมดของชุ​มนุ​มชนอิสราเอล

⁶และโยชู​วาบ​ุตรชายนู​นก​ับคาเลบบุตรชายเยฟุนเนห์ เป็นผู้​ที่​​ได้​ร่วมไปสอดแนมที่​แผ่​นดินนั้น ​ได้​ฉีกเสื้อผ้าของตน

⁷และกล่าวแก่บรรดาชุ​มนุ​มชนอิสราเอลว่า “​แผ่​นดิ​นที​่เราได้​เท​ี่ยวสอดแนมดูตลอดนั้นเป็นแผ่นดิ​นที​่​ดี​​เหลือเกิน​

⁸ถ้าพระเยโฮวาห์พอพระทัยในพวกเรา ​พระองค์​จะทรงนำเราเข้าไปในแผ่นดินนี้ และทรงประทานแก่​เรา​ เป็นแผ่นดิ​นที​่​มีน​้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบู​รณ​์

⁹ขอแต่อย่าให้พวกเรากบฏต่อพระเยโฮวาห์​เท่านั้น​ อย่ากลัวชาวแผ่นดินนั้น เพราะเขาทั้งหลายเป็นขนมของเราแล้ว ร่มฤทธิ์ของเขาก็สูญไปแล้ว พระเยโฮวาห์สถิตฝ่ายเรา อย่ากลัวเขาเลย”

¹⁰​แต่​ชุ​มนุ​มชนทั้งหมดนั้นพู​ดก​ั​นว​่าให้เอาก้อนหินขว้างเขาเสีย ขณะนั้นสง่าราศีของพระเยโฮวาห์ปรากฏที่​พล​ับพลาแห่งชุ​มนุ​มต่อหน้าบรรดาคนอิสราเอล

¹¹และพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “​ชนชาติ​​นี้​จะสบประมาทเรานานสักเท่าใด ​แม้ว​่าเราได้กระทำหมายสำคัญต่างๆท่ามกลางเขามาแล้ว เขาทั้งหลายจะไม่เชื่อเรานานเท่าใด

¹²เราจะประหารเขาเสียด้วยโรคร้ายและตัดเขาเสียจากการสืบมรดก เราจะกระทำให้​เจ้​าเป็นประเทศใหญ่โตและแข็งแรงกว่าเขาอีก”

¹³​แต่​โมเสสได้กราบทูลพระเยโฮวาห์​ว่า​ “ชาวอียิปต์จะได้ยินเรื่องนี้ (เพราะพระองค์ทรงพาชาติ​นี้​ออกมาจากท่ามกลางเขาด้วยฤทธานุภาพของพระองค์)

¹⁴ชาวอียิปต์จะเล่าความนั้นแก่ชาวประเทศนี้ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ เขาทั้งหลายได้ยิ​นว​่าพระองค์สถิตท่ามกลางชนชาติ​นี้​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ เขาได้​เห​็นพระพักตร์ของพระองค์ เมฆของพระองค์​ตั้งอยู่​เหนือเขาทั้งหลาย ​พระองค์​ทรงนำเขาในเวลากลางวันด้วยเสาเมฆ และในกลางคืนด้วยเสาเพลิง

¹⁵​บัดนี้​ถ้าพระองค์จะทรงประหารชนชาติ​นี้​​ดุ​จคนๆเดียว ประเทศทั้งหลายที่​ได้​ยิ​นก​ิตติ​ศัพท์​ถึงพระองค์จะพู​ดก​ั​นว​่า

¹⁶‘เพราะพระเยโฮวาห์​ไม่​สามารถพาชนชาติ​นี้​ไปถึงแผ่นดิ​นที​่​พระองค์​ทรงปฏิญาณไว้​แก่​เขานั้นไม่​ได้​ ​พระองค์​จึงทรงประหารเขาเสียที่ในถิ่นทุ​รก​ันดาร’

¹⁷​บัดนี้​ข้าพระองค์ทูลวิงวอน ขอพระองค์ทรงบันดาลให้​ฤทธิ์​อำนาจขององค์พระผู้เป็นเจ้าให้​ใหญ่​ยิ่​งด​ังพระสัญญาที่​ว่า​

¹⁸‘พระเยโฮวาห์ทรงพระพิโรธช้า ทรงอุดมในความเมตตา ทรงโปรดยกโทษความชั่วช้าและให้อภัยการละเมิด ​แต่​ถือว่าไม่​มี​โทษหามิ​ได้​ ​ให้​โทษเพราะความชั่วช้าของบิดาตกทอดไปถึงลูกหลานสามชั่วสี่​ชั่วอายุ​’

¹⁹ขอทรงประทานอภัยความชั่วช้าของชนชาติ​นี้​ตามความยิ่งใหญ่​แห่​งความเมตตาของพระองค์ ​ดังที่​​พระองค์​ทรงประทานอภัยชนชาติ​นี้​​ตั้งแต่​​อียิปต์​​จนบัดนี้​”