രോമിണഃ 3:5-14

⁵അസ്മാകമ് അന്യായേന യദീശ്വരസ്യ ന്യായഃ പ്രകാശതേ തർഹി കിം വദിഷ്യാമഃ? അഹം മാനുഷാണാം കഥാമിവ കഥാം കഥയാമി, ഈശ്വരഃ സമുചിതം ദണ്ഡം ദത്ത്വാ കിമ് അന്യായീ ഭവിഷ്യതി?

⁶ഇത്ഥം ന ഭവതു, തഥാ സതീശ്വരഃ കഥം ജഗതോ വിചാരയിതാ ഭവിഷ്യതി?

⁷മമ മിഥ്യാവാക്യവദനാദ് യദീശ്വരസ്യ സത്യത്വേന തസ്യ മഹിമാ വർദ്ധതേ തർഹി കസ്മാദഹം വിചാരേഽപരാധിത്വേന ഗണ്യോ ഭവാമി?

⁸മങ്ഗലാർഥം പാപമപി കരണീയമിതി വാക്യം ത്വയാ കുതോ നോച്യതേ? കിന്തു യൈരുച്യതേ തേ നിതാന്തം ദണ്ഡസ്യ പാത്രാണി ഭവന്തി; തഥാപി തദ്വാക്യമ് അസ്മാഭിരപ്യുച്യത ഇത്യസ്മാകം ഗ്ലാനിം കുർവ്വന്തഃ കിയന്തോ ലോകാ വദന്തി|

⁹അന്യലോകേഭ്യോ വയം കിം ശ്രേഷ്ഠാഃ? കദാചന നഹി യതോ യിഹൂദിനോ ഽന്യദേശിനശ്ച സർവ്വഏവ പാപസ്യായത്താ ഇത്യസ്യ പ്രമാണം വയം പൂർവ്വമ് അദദാമ|

¹⁰ലിപി ര്യഥാസ്തേ, നൈകോപി ധാർമ്മികോ ജനഃ|

¹¹തഥാ ജ്ഞാനീശ്വരജ്ഞാനീ മാനവഃ കോപി നാസ്തി ഹി|

¹²വിമാർഗഗാമിനഃ സർവ്വേ സർവ്വേ ദുഷ്കർമ്മകാരിണഃ| ഏകോ ജനോപി നോ തേഷാം സാധുകർമ്മ കരോതി ച|

¹³തഥാ തേഷാന്തു വൈ കണ്ഠാ അനാവൃതശ്മശാനവത്| സ്തുതിവാദം പ്രകുർവ്വന്തി ജിഹ്വാഭിസ്തേ തു കേവലം| തേഷാമോഷ്ഠസ്യ നിമ്നേ തു വിഷം തിഷ്ഠതി സർപ്പവത്|

¹⁴മുഖം തേഷാം ഹി ശാപേന കപടേന ച പൂര്യ്യതേ|