17പശ്ചാത് സ തൃതീയവാരം പൃഷ്ടവാൻ, ഹേ യൂനസഃ പുത്ര ശിമോൻ ത്വം കിം മയി പ്രീയസേ? ഏതദ്വാക്യം തൃതീയവാരം പൃഷ്ടവാൻ തസ്മാത് പിതരോ ദുഃഖിതോ ഭൂത്വാഽകഥയത് ഹേ പ്രഭോ ഭവതഃ കിമപ്യഗോചരം നാസ്തി ത്വയ്യഹം പ്രീയേ തദ് ഭവാൻ ജാനാതി; തതോ യീശുരവദത് തർഹി മമ മേഷഗണം പാലയ|
18അഹം തുഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി യൗവനകാലേ സ്വയം ബദ്ധകടി ര്യത്രേച്ഛാ തത്ര യാതവാൻ കിന്ത്വിതഃ പരം വൃദ്ധേ വയസി ഹസ്തം വിസ്താരയിഷ്യസി, അന്യജനസ്ത്വാം ബദ്ധ്വാ യത്ര ഗന്തും തവേച്ഛാ ന ഭവതി ത്വാം ധൃത്വാ തത്ര നേഷ്യതി|
19ഫലതഃ കീദൃശേന മരണേന സ ഈശ്വരസ്യ മഹിമാനം പ്രകാശയിഷ്യതി തദ് ബോധയിതും സ ഇതി വാക്യം പ്രോക്തവാൻ| ഇത്യുക്തേ സതി സ തമവോചത് മമ പശ്ചാദ് ആഗച്ഛ|
20യോ ജനോ രാത്രികാലേ യീശോ ർവക്ഷോഽവലമ്ബ്യ, ഹേ പ്രഭോ കോ ഭവന്തം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതീതി വാക്യം പൃഷ്ടവാൻ, തം യീശോഃ പ്രിയതമശിഷ്യം പശ്ചാദ് ആഗച്ഛന്തം
21പിതരോ മുഖം പരാവർത്ത്യ വിലോക്യ യീശും പൃഷ്ടവാൻ, ഹേ പ്രഭോ ഏതസ്യ മാനവസ്യ കീദൃശീ ഗതി ർഭവിഷ്യതി?
22സ പ്രത്യവദത്, മമ പുനരാഗമനപര്യ്യന്തം യദി തം സ്ഥാപയിതുമ് ഇച്ഛാമി തത്ര തവ കിം? ത്വം മമ പശ്ചാദ് ആഗച്ഛ|