പ്രേരിതാഃ 22:3-14

³പശ്ചാത് സോഽകഥയദ് അഹം യിഹൂദീയ ഇതി നിശ്ചയഃ കിലികിയാദേശസ്യ താർഷനഗരം മമ ജന്മഭൂമിഃ,ഏതന്നഗരീയസ്യ ഗമിലീയേലനാമ്നോഽധ്യാപകസ്യ ശിഷ്യോ ഭൂത്വാ പൂർവ്വപുരുഷാണാം വിധിവ്യവസ്ഥാനുസാരേണ സമ്പൂർണരൂപേണ ശിക്ഷിതോഽഭവമ് ഇദാനീന്തനാ യൂയം യാദൃശാ ഭവഥ താദൃശോഽഹമപീശ്വരസേവായാമ് ഉദ്യോഗീ ജാതഃ|

⁴മതമേതദ് ദ്വിഷ്ട്വാ തദ്ഗ്രാഹിനാരീപുരുഷാൻ കാരായാം ബദ്ധ്വാ തേഷാം പ്രാണനാശപര്യ്യന്താം വിപക്ഷതാമ് അകരവമ്|

⁵മഹായാജകഃ സഭാസദഃ പ്രാചീനലോകാശ്ച മമൈതസ്യാഃ കഥായാഃ പ്രമാണം ദാതും ശക്നുവന്തി, യസ്മാത് തേഷാം സമീപാദ് ദമ്മേഷകനഗരനിവാസിഭ്രാതൃഗണാർഥമ് ആജ്ഞാപത്രാണി ഗൃഹീത്വാ യേ തത്ര സ്ഥിതാസ്താൻ ദണ്ഡയിതും യിരൂശാലമമ് ആനയനാർഥം ദമ്മേഷകനഗരം ഗതോസ്മി|

⁶കിന്തു ഗച്ഛൻ തന്നഗരസ്യ സമീപം പ്രാപ്തവാൻ തദാ ദ്വിതീയപ്രഹരവേലായാം സത്യാമ് അകസ്മാദ് ഗഗണാന്നിർഗത്യ മഹതീ ദീപ്തി ർമമ ചതുർദിശി പ്രകാശിതവതീ|

⁷തതോ മയി ഭൂമൗै പതിതേ സതി, ഹേ ശൗല ഹേ ശൗല കുതോ മാം താഡയസി? മാമ്പ്രതി ഭാഷിത ഏതാദൃശ ഏകോ രവോപി മയാ ശ്രുതഃ|

⁸തദാഹം പ്രത്യവദം, ഹേ പ്രഭേ കോ ഭവാൻ? തതഃ സോഽവാദീത് യം ത്വം താഡയസി സ നാസരതീയോ യീശുരഹം|

⁹മമ സങ്ഗിനോ ലോകാസ്താം ദീപ്തിം ദൃഷ്ട്വാ ഭിയം പ്രാപ്താഃ, കിന്തു മാമ്പ്രത്യുദിതം തദ്വാക്യം തേे നാബുധ്യന്ത|

¹⁰തതഃ പരം പൃഷ്ടവാനഹം, ഹേ പ്രഭോ മയാ കിം കർത്തവ്യം? തതഃ പ്രഭുരകഥയത്, ഉത്ഥായ ദമ്മേഷകനഗരം യാഹി ത്വയാ യദ്യത് കർത്തവ്യം നിരൂപിതമാസ്തേ തത് തത്ര ത്വം ജ്ഞാപയിഷ്യസേ|

¹¹അനന്തരം തസ്യാഃ ഖരതരദീപ്തേഃ കാരണാത് കിമപി ന ദൃഷ്ട്വാ സങ്ഗിഗണേന ധൃതഹസ്തഃ സൻ ദമ്മേഷകനഗരം വ്രജിതവാൻ|

¹²തന്നഗരനിവാസിനാം സർവ്വേഷാം യിഹൂദീയാനാം മാന്യോ വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ ഭക്തശ്ച ഹനാനീയനാമാ മാനവ ഏകോ

¹³മമ സന്നിധിമ് ഏത്യ തിഷ്ഠൻ അകഥയത്, ഹേ ഭ്രാതഃ ശൗല സുദൃഷ്ടി ർഭവ തസ്മിൻ ദണ്ഡേഽഹം സമ്യക് തം ദൃഷ്ടവാൻ|

¹⁴തതഃ സ മഹ്യം കഥിതവാൻ യഥാ ത്വമ് ഈശ്വരസ്യാഭിപ്രായം വേത്സി തസ്യ ശുദ്ധസത്ത്വജനസ്യ ദർശനം പ്രാപ്യ തസ്യ ശ്രീമുഖസ്യ വാക്യം ശൃണോഷി തന്നിമിത്തമ് അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാണാമ് ഈശ്വരസ്ത്വാം മനോനീതം കൃതവാനം|