പ്രേരിതാഃ 17:2-8

²തദാ പൗലഃ സ്വാചാരാനുസാരേണ തേഷാം സമീപം ഗത്വാ വിശ്രാമവാരത്രയേ തൈഃ സാർദ്ധം ധർമ്മപുസ്തകീയകഥായാ വിചാരം കൃതവാൻ|

³ഫലതഃ ഖ്രീഷ്ടേന ദുഃഖഭോഗഃ കർത്തവ്യഃ ശ്മശാനദുത്ഥാനഞ്ച കർത്തവ്യം യുഷ്മാകം സന്നിധൗ യസ്യ യീശോഃ പ്രസ്താവം കരോമി സ ഈശ്വരേണാഭിഷിക്തഃ സ ഏതാഃ കഥാഃ പ്രകാശ്യ പ്രമാണം ദത്വാ സ്ഥിരീകൃതവാൻ|

⁴തസ്മാത് തേഷാം കതിപയജനാ അന്യദേശീയാ ബഹവോ ഭക്തലോകാ ബഹ്യഃ പ്രധാനനാര്യ്യശ്ച വിശ്വസ്യ പൗലസീലയോഃ പശ്ചാദ്ഗാമിനോ ജാതാഃ|

⁵കിന്തു വിശ്വാസഹീനാ യിഹൂദീയലോകാ ഈർഷ്യയാ പരിപൂർണാഃ സന്തോ ഹടട്സ്യ കതിനയലമ്പടലോകാൻ സങ്ഗിനഃ കൃത്വാ ജനതയാ നഗരമധ്യേ മഹാകലഹം കൃത്വാ യാസോനോ ഗൃഹമ് ആക്രമ്യ പ്രേരിതാൻ ധൃത്വാ ലോകനിവഹസ്യ സമീപമ് ആനേതും ചേഷ്ടിതവന്തഃ|

⁶തേഷാമുദ്ദേശമ് അപ്രാപ്യ ച യാസോനം കതിപയാൻ ഭ്രാതൃംശ്ച ധൃത്വാ നഗരാധിപതീനാം നികടമാനീയ പ്രോച്ചൈഃ കഥിതവന്തോ യേ മനുഷ്യാ ജഗദുദ്വാടിതവന്തസ്തേ ഽത്രാപ്യുപസ്ഥിതാഃ സന്തി,

⁷ഏഷ യാസോൻ ആതിഥ്യം കൃത്വാ താൻ ഗൃഹീതവാൻ| യീശുനാമക ഏകോ രാജസ്തീതി കഥയന്തസ്തേ കൈസരസ്യാജ്ഞാവിരുദ്ധം കർമ്മ കുർവ്വതി|

⁸തേഷാം കഥാമിമാം ശ്രുത്വാ ലോകനിവഹോ നഗരാധിപതയശ്ച സമുദ്വിഗ്നാ അഭവൻ|