പ്രേരിതാഃ 17:10-33

¹⁰തതഃ പരം ഭ്രാതൃഗണോ രജന്യാം പൗലസീലൗ ശീഘ്രം ബിരയാനഗരം പ്രേഷിതവാൻ തൗ തത്രോപസ്ഥായ യിഹൂദീയാനാം ഭജനഭവനം ഗതവന്തൗ|

¹¹തത്രസ്ഥാ ലോകാഃ ഥിഷലനീകീസ്ഥലോകേഭ്യോ മഹാത്മാന ആസൻ യത ഇത്ഥം ഭവതി ന വേതി ജ്ഞാതും ദിനേ ദിനേ ധർമ്മഗ്രന്ഥസ്യാലോചനാം കൃത്വാ സ്വൈരം കഥാമ് അഗൃഹ്ലൻ|

¹²തസ്മാദ് അനേകേ യിഹൂദീയാ അന്യദേശീയാനാം മാന്യാ സ്ത്രിയഃ പുരുഷാശ്ചാനേകേ വ്യശ്വസൻ|

¹³കിന്തു ബിരയാനഗരേ പൗലേനേശ്വരീയാ കഥാ പ്രചാര്യ്യത ഇതി ഥിഷലനീകീസ്ഥാ യിഹൂദീയാ ജ്ഞാത്വാ തത്സ്ഥാനമപ്യാഗത്യ ലോകാനാം കുപ്രവൃത്തിമ് അജനയൻ|

¹⁴അതഏവ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് സമുദ്രേണ യാന്തീതി ദർശയിത്വാ ഭ്രാതരഃ ക്ഷിപ്രം പൗലം പ്രാഹിണ്വൻ കിന്തു സീലതീമഥിയൗ തത്ര സ്ഥിതവന്തൗ|

¹⁵തതഃ പരം പൗലസ്യ മാർഗദർശകാസ്തമ് ആഥീനീനഗര ഉപസ്ഥാപയൻ പശ്ചാദ് യുവാം തൂർണമ് ഏതത് സ്ഥാനം ആഗമിഷ്യഥഃ സീലതീമഥിയൗ പ്രതീമാമ് ആജ്ഞാം പ്രാപ്യ തേ പ്രത്യാഗതാഃ|

¹⁶പൗല ആഥീനീനഗരേ താവപേക്ഷ്യ തിഷ്ഠൻ തന്നഗരം പ്രതിമാഭിഃ പരിപൂർണം ദൃഷ്ട്വാ സന്തപ്തഹൃദയോ ഽഭവത്|

¹⁷തതഃ സ ഭജനഭവനേ യാൻ യിഹൂദീയാൻ ഭക്തലോകാംശ്ച ഹട്ടേ ച യാൻ അപശ്യത് തൈഃ സഹ പ്രതിദിനം വിചാരിതവാൻ|

¹⁸കിന്ത്വിപികൂരീയമതഗ്രഹിണഃ സ്തോയികീയമതഗ്രാഹിണശ്ച കിയന്തോ ജനാസ്തേന സാർദ്ധം വ്യവദന്ത| തത്ര കേചിദ് അകഥയൻ ഏഷ വാചാലഃ കിം വക്തുമ് ഇച്ഛതി? അപരേ കേചിദ് ഏഷ ജനഃ കേഷാഞ്ചിദ് വിദേശീയദേവാനാം പ്രചാരക ഇത്യനുമീയതേ യതഃ സ യീശുമ് ഉത്ഥിതിഞ്ച പ്രചാരയത്|

¹⁹തേ തമ് അരേയപാഗനാമ വിചാരസ്ഥാനമ് ആനീയ പ്രാവോചൻ ഇദം യന്നവീനം മതം ത്വം പ്രാചീകശ ഇദം കീദൃശം ഏതദ് അസ്മാൻ ശ്രാവയ;

²⁰യാമിമാമ് അസമ്ഭവകഥാമ് അസ്മാകം കർണഗോചരീകൃതവാൻ അസ്യാ ഭാവാർഥഃ ക ഇതി വയം ജ്ഞാതുമ് ഇച്ഛാമഃ|

²¹തദാഥീനീനിവാസിനസ്തന്നഗരപ്രവാസിനശ്ച കേവലം കസ്യാശ്ചന നവീനകഥായാഃ ശ്രവണേന പ്രചാരണേന ച കാലമ് അയാപയൻ|

²²പൗലോഽരേയപാഗസ്യ മധ്യേ തിഷ്ഠൻ ഏതാം കഥാം പ്രചാരിതവാൻ, ഹേ ആഥീനീയലോകാ യൂയം സർവ്വഥാ ദേവപൂജായാമ് ആസക്താ ഇത്യഹ പ്രത്യക്ഷം പശ്യാമി|

²³യതഃ പര്യ്യടനകാലേ യുഷ്മാകം പൂജനീയാനി പശ്യൻ ‘അവിജ്ഞാതേശ്വരായ’ ഏതല്ലിപിയുക്താം യജ്ഞവേദീമേകാം ദൃഷ്ടവാൻ; അതോ ന വിദിത്വാ യം പൂജയധ്വേ തസ്യൈവ തത്വം യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രചാരയാമി|

²⁴ജഗതോ ജഗത്സ്ഥാനാം സർവ്വവസ്തൂനാഞ്ച സ്രഷ്ടാ യ ഈശ്വരഃ സ സ്വർഗപൃഥിവ്യോരേകാധിപതിഃ സൻ കരനിർമ്മിതമന്ദിരേഷു ന നിവസതി;

²⁵സ ഏവ സർവ്വേഭ്യോ ജീവനം പ്രാണാൻ സർവ്വസാമഗ്രീശ്ച പ്രദദാതി; അതഏവ സ കസ്യാശ്ചിത് സാമഗ്യ്രാ അഭാവഹേതോ ർമനുഷ്യാണാം ഹസ്തൈഃ സേവിതോ ഭവതീതി ന|

²⁶സ ഭൂമണ്ഡലേ നിവാസാർഥമ് ഏകസ്മാത് ശോണിതാത് സർവ്വാൻ മനുഷ്യാൻ സൃഷ്ട്വാ തേഷാം പൂർവ്വനിരൂപിതസമയം വസതിസീമാഞ്ച നിരചിനോത്;

²⁷തസ്മാത് ലോകൈഃ കേനാപി പ്രകാരേണ മൃഗയിത്വാ പരമേശ്വരസ്യ തത്വം പ്രാപ്തും തസ്യ ഗവേഷണം കരണീയമ്|

²⁸കിന്തു സോഽസ്മാകം കസ്മാച്ചിദപി ദൂരേ തിഷ്ഠതീതി നഹി, വയം തേന നിശ്വസനപ്രശ്വസനഗമനാഗമനപ്രാണധാരണാനി കുർമ്മഃ, പുुനശ്ച യുഷ്മാകമേവ കതിപയാഃ കവയഃ കഥയന്തി ‘തസ്യ വംശാ വയം സ്മോ ഹി’ ഇതി|

²⁹അതഏവ യദി വയമ് ഈശ്വരസ്യ വംശാ ഭവാമസ്തർഹി മനുഷ്യൈ ർവിദ്യയാ കൗശലേന ച തക്ഷിതം സ്വർണം രൂപ്യം ദൃഷദ് വൈതേഷാമീശ്വരത്വമ് അസ്മാഭി ർന ജ്ഞാതവ്യം|

³⁰തേഷാം പൂർവ്വീയലോകാനാമ് അജ്ഞാനതാം പ്രതീശ്വരോ യദ്യപി നാവാധത്ത തഥാപീദാനീം സർവ്വത്ര സർവ്വാൻ മനഃ പരിവർത്തയിതുമ് ആജ്ഞാപയതി,

³¹യതഃ സ്വനിയുക്തേന പുരുഷേണ യദാ സ പൃഥിവീസ്ഥാനാം സർവ്വലോകാനാം വിചാരം കരിഷ്യതി തദ്ദിനം ന്യരൂപയത്; തസ്യ ശ്മശാനോത്ഥാപനേന തസ്മിൻ സർവ്വേഭ്യഃ പ്രമാണം പ്രാദാത്|

³²തദാ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാനസ്യ കഥാം ശ്രുത്വാ കേചിദ് ഉപാഹമൻ, കേചിദവദൻ ഏനാം കഥാം പുനരപി ത്വത്തഃ ശ്രോഷ്യാമഃ|

³³തതഃ പൗലസ്തേഷാം സമീപാത് പ്രസ്ഥിाതവാൻ|