പ്രേരിതാഃ 11:7-21

⁷ഹേ പിതര ത്വമുത്ഥായ ഗത്വാ ഭുംക്ഷ്വ മാം സമ്ബോധ്യ കഥയന്തം ശബ്ദമേകം ശ്രുതവാംശ്ച|

⁸തതോഹം പ്രത്യവദം, ഹേ പ്രഭോ നേത്ഥം ഭവതു, യതഃ കിഞ്ചന നിഷിദ്ധമ് അശുചി ദ്രവ്യം വാ മമ മുഖമധ്യം കദാപി ന പ്രാവിശത്|

⁹അപരമ് ഈശ്വരോ യത് ശുചി കൃതവാൻ തന്നിഷിദ്ധം ന ജാനീഹി ദ്വി ർമാമ്പ്രതീദൃശീ വിഹായസീയാ വാണീ ജാതാ|

¹⁰ത്രിരിത്ഥം സതി തത് സർവ്വം പുനരാകാശമ് ആകൃഷ്ടം|

¹¹പശ്ചാത് കൈസരിയാനഗരാത് ത്രയോ ജനാ മന്നികടം പ്രേഷിതാ യത്ര നിവേശനേ സ്ഥിതോഹം തസ്മിൻ സമയേ തത്രോപാതിഷ്ഠൻ|

¹²തദാ നിഃസന്ദേഹം തൈഃ സാർദ്ധം യാതുമ് ആത്മാ മാമാദിഷ്ടവാൻ; തതഃ പരം മയാ സഹൈതേഷു ഷഡ്ഭ്രാതൃഷു ഗതേഷു വയം തസ്യ മനുജസ്യ ഗൃഹം പ്രാവിശാമ|

¹³സോസ്മാകം നികടേ കഥാമേതാമ് അകഥയത് ഏകദാ ദൂത ഏകഃ പ്രത്യക്ഷീഭൂയ മമ ഗൃഹമധ്യേ തിഷ്ടൻ മാമിത്യാജ്ഞാപിതവാൻ, യാഫോനഗരം പ്രതി ലോകാൻ പ്രഹിത്യ പിതരനാമ്നാ വിഖ്യാതം ശിമോനമ് ആഹൂയയ;

¹⁴തതസ്തവ ത്വദീയപരിവാരാണാഞ്ച യേന പരിത്രാണം ഭവിഷ്യതി തത് സ ഉപദേക്ഷ്യതി|

¹⁵അഹം താം കഥാമുത്ഥാപ്യ കഥിതവാൻ തേന പ്രഥമമ് അസ്മാകമ് ഉപരി യഥാ പവിത്ര ആത്മാവരൂഢവാൻ തഥാ തേഷാമപ്യുപരി സമവരൂഢവാൻ|

¹⁶തേന യോഹൻ ജലേ മജ്ജിതവാൻ ഇതി സത്യം കിന്തു യൂയം പവിത്ര ആത്മനി മജ്ജിതാ ഭവിഷ്യഥ, ഇതി യദ്വാക്യം പ്രഭുരുദിതവാൻ തത് തദാ മയാ സ്മൃതമ്|

¹⁷അതഃ പ്രഭാ യീശുഖ്രീഷ്ടേ പ്രത്യയകാരിണോ യേ വയമ് അസ്മഭ്യമ് ഈശ്വരോ യദ് ദത്തവാൻ തത് തേഭ്യോ ലോകേഭ്യോപി ദത്തവാൻ തതഃ കോഹം? കിമഹമ് ഈശ്വരം വാരയിതും ശക്നോമി?

¹⁸കഥാമേതാം ശ്രുവാ തേ ക്ഷാന്താ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ അനുകീർത്ത്യ കഥിതവന്തഃ, തർഹി പരമായുഃപ്രാപ്തിനിമിത്തമ് ഈശ്വരോന്യദേശീയലോകേഭ്യോപി മനഃപരിവർത്തനരൂപം ദാനമ് അദാത്|

¹⁹സ്തിഫാനം പ്രതി ഉപദ്രവേ ഘടിതേ യേ വികീർണാ അഭവൻ തൈ ഫൈനീകീകുപ്രാന്തിയഖിയാസു ഭ്രമിത്വാ കേവലയിഹൂദീയലോകാൻ വിനാ കസ്യാപ്യന്യസ്യ സമീപ ഈശ്വരസ്യ കഥാം ന പ്രാചാരയൻ|

²⁰അപരം തേഷാം കുപ്രീയാഃ കുരീനീയാശ്ച കിയന്തോ ജനാ ആന്തിയഖിയാനഗരം ഗത്വാ യൂനാനീയലോകാനാം സമീപേപി പ്രഭോര്യീശോഃ കഥാം പ്രാചാരയൻ|

²¹പ്രഭോഃ കരസ്തേഷാം സഹായ ആസീത് തസ്മാദ് അനേകേ ലോകാ വിശ്വസ്യ പ്രഭും പ്രതി പരാവർത്തന്ത|