প্ৰেৰিতাঃ 11:14-20

¹⁴ততস্তৱ ৎৱদীযপৰিৱাৰাণাঞ্চ যেন পৰিত্ৰাণং ভৱিষ্যতি তৎ স উপদেক্ষ্যতি|

¹⁵অহং তাং কথামুত্থাপ্য কথিতৱান্ তেন প্ৰথমম্ অস্মাকম্ উপৰি যথা পৱিত্ৰ আত্মাৱৰূঢৱান্ তথা তেষামপ্যুপৰি সমৱৰূঢৱান্|

¹⁶তেন যোহন্ জলে মজ্জিতৱান্ ইতি সত্যং কিন্তু যূযং পৱিত্ৰ আত্মনি মজ্জিতা ভৱিষ্যথ, ইতি যদ্ৱাক্যং প্ৰভুৰুদিতৱান্ তৎ তদা মযা স্মৃতম্|

¹⁷অতঃ প্ৰভা যীশুখ্ৰীষ্টে প্ৰত্যযকাৰিণো যে ৱযম্ অস্মভ্যম্ ঈশ্ৱৰো যদ্ দত্তৱান্ তৎ তেভ্যো লোকেভ্যোপি দত্তৱান্ ততঃ কোহং? কিমহম্ ঈশ্ৱৰং ৱাৰযিতুং শক্নোমি?

¹⁸কথামেতাং শ্ৰুৱা তে ক্ষান্তা ঈশ্ৱৰস্য গুণান্ অনুকীৰ্ত্ত্য কথিতৱন্তঃ, তৰ্হি পৰমাযুঃপ্ৰাপ্তিনিমিত্তম্ ঈশ্ৱৰোন্যদেশীযলোকেভ্যোপি মনঃপৰিৱৰ্ত্তনৰূপং দানম্ অদাৎ|

¹⁹স্তিফানং প্ৰতি উপদ্ৰৱে ঘটিতে যে ৱিকীৰ্ণা অভৱন্ তৈ ফৈনীকীকুপ্ৰান্তিযখিযাসু ভ্ৰমিৎৱা কেৱলযিহূদীযলোকান্ ৱিনা কস্যাপ্যন্যস্য সমীপ ঈশ্ৱৰস্য কথাং ন প্ৰাচাৰযন্|

²⁰অপৰং তেষাং কুপ্ৰীযাঃ কুৰীনীযাশ্চ কিযন্তো জনা আন্তিযখিযানগৰং গৎৱা যূনানীযলোকানাং সমীপেপি প্ৰভোৰ্যীশোঃ কথাং প্ৰাচাৰযন্|