2اونه شاگردأن از اون وَورسهییدی: «اوستاد، گناهه کی بوکوده، کی اَ مرد کور به دنیا بَمو؟ از خودشه یا از اونه پئر و مار؟»
3عیسی جواب بده: «نه از خودشه و نه از اونه پئر و مار، بلکی اَطو بوبوسته تا اَنکی قدرته خدا در اون آشکاره به.
4تا روزِ، بأیستی اونییه کی مره اوسه کوده اونه کارأنه انجام بدیم. شب نزدیکه بوستن دره کی در اون کسی نتأنه کاری بوکونه.
5تا زمانی کی دنیا میأن ایسم، نوره دنیا ایسَم.»
6اَنه بوگفته خو آبه دهأنَ زمینه رو تَوَدَه، و گیل چأکوده، و اونه او مردِ چشمأنه رو بمألسته.
7و اونه بوگفته: «بوشو در حوضه سْیلوحا (کی به زبانه عبری ‹فرستاده› معنی دهه) تی چشمأنه بوشور.» پس بوشو و بوشوسته و از اویه با چشمأنه باز وأگردسته.
8همسأیأن و کسأنی کی قبلاً اونه در حاله گدایی بیده بید، از همدیگر وَورسهییدی: «مگر اَن، اونی نییه کی نیشتی و گدایی کودی؟»
9بعضی گفتیدی: «هونه.» دیگرأن گفتیدی: «شبیه اونه.» امّا اون خودش اصرار بوکوده و بوگفته: «من هونم.»
10پس از اون وَورسهییدی: «چوطو تی چشمأن بازه بوسته؟»
11جواب بده: «مردی عیسی نام، گیل چأکوده و می چشمأنه رو بمألسته و بوگفته ‹بوشو به حوضه سْیلوحا و تی چشمأنه بوشور.› پس بوشوم و بوشوستم و می چشمأن بازه بوسته.»
12از اون وَورسهییدی: «اون کویه ایسه؟» جواب بده: «نأنم.»
13پس او مردییه کی قبلاً کور بو، فَریسیأنه ورجه بأوردیدی.
14او روز کی عیسی گیل چأکوده بو و اونه چشمأنه وأکوده، روزِ شَبّات بو.
15اون وخت فَریسیأنم اونه پرس و جو بوکودیدی کی چوطو تی چشمأن بازه بوسته. جواب بده: «می چشمأنه گیل بمألسته و من بوشوستم، الأن می چشمأن تأنه بیدینه.»
16پس بعضی از فَریسیأن بوگفتیدی کی: «او مرد از خدا نییه. چونکی احترامه روزِ شَبّات ندأشته.» امّا دیگرأن بوگفتیدی: «چوطو شخصی کی گناهکاره، تأنه اَجور معجزات بوکونه؟» و اوشأنه میأن اختلاف دکفته.
17پس ایدفعه دیگر از اون وَورسهییدی: «تو خودت دربارهیه اون چی گی؟ چونکی تی چشمأنه، اون بازه کوده.» جواب بده: «اون نبییه.»
18امّا حاکمأنه یهود هنوز باور نأشتیدی کی اون کور بو و اونه چشمأن بازه بوسته، تا اَنکی اونه پئر و ماره دوخوأدیدی.
19و از اوشأن وَورسهییدی: «آیا اَن شیمی پسره، هونی کی گیدی کور به دنیا بَمو؟ پس چوطو الأن تأنه بیدینه؟»
20جواب بدَییدی: «دأنیم کی اَمی پسره و دأنیم کی کور به دنیا بَمو.
21امّا از اَنکی چوطو اَنه چشمأن بازه بوسته و یا کی اونه چشمأنه وأکوده، اَمأن نأنیم. از خودش وَورسید. اون خودش بالغه و خودش دربارهیه خودش تأنه گب بزنه.»