40امّا به دونباله اَنید کی مره بوکوشید و من اونی ایسم کی حقیقتییه کی از خدا بیشنَوستم، شمره باز بوگفتم! ابراهیم اَطو رفتار نوکوده.
41ولی شومأن شیمی پئره کارأنه انجام دیهیدی.» بوگفتیدی: «اَمأن حرامزاده نیییم! ایتأ پئر دأریم کی هو خدایه.»
42عیسی اَشأنه بوگفته: «اگر خدا شیمی پئر بو، مره دوست دأشتیدی، چونکی من از طرفه خدا بَموم و الأن اَیه ایسم. من از طرفه خودم نَموم، بلکی اون مره اوسه کوده.
43بخاطره چی می حرفأنه نفهمیدی؟ بخاطره اَنکی نتأنیدی می کلامه قبول بوکونید.
44شومأن از شیمی پئر شیطانیدی و به دونباله انجامه اونه خوأستهیأنیدی. اون از اوّل قاتل بو و حقیقته اَمره نسبتی نأشتی، چونکی هیچ حقیقتی در اون ننَه. هر وخت دروغ گه، از ذاته خودش گه. چونکی دروغگویه و دروغگویأنه پئره.
45امّا از اویه کی من حقیقته شمره گم، می حرفأنه باور نوکونیدی.
46کی شیمی میأن تأنه مره به گناه محکوم بوکونه؟ پس اگر حقیقته شمره گم، چره می حرفأنه باور نوکونیدی؟
47کسی کی از خدایه، خدا کلامه قبول کونه، امّا شومأن کی قبول نوکونیدی، بخاطره اَنه کی از خدا نیییدی.»
48یهودیأن در جوابه اون بوگفتیدی: «آیا اَمأن درست نوگفتیم کی تو سامرییه بیگانه و دیوبزهیی؟»
49عیسی جواب بده: «من دیوبزه نییم، بلکی می پئره احترامه دأرم. امّا شومأن مره بیاحترامی کونیدی.
50من به دونباله می جلال نییم. ولی کسی ایسه کی به دونباله جلال دَئنه منه و داورییم با اونه.
51آمین، آمین، شمره گم، اگر کسی می کلامه بدأره، مرگه تا اَبد نیدینه!»
52یهودیأن اونه بوگفتیدی: «الأن دِ یقین پیدا بوکودیم کی تو دیوبزهیی! ابراهیم و پیامبرأن بمَردید، الأن تو گی کی: ‹اگر کسی می کلامه بدأره، هرگز نیمیره!›