1امّا عیسی بوشو به کوهه زیتون.
2وخته سحر عیسی بازم به صحنِ معبد بَمو. در اویه مردم همه اونه دور جمعَ بوستیدی عیسی بینیشته و اوشأنه تعلیم بده.
3در اَ وخت علمایه دین و فَریسیأن، زنییه کی در حینه زنا بیگیفته بید، بأوردیدی و اونه مردمه میأن بدأشتیدی.
4عیسایه بوگفتیدی: «اوستاد، اَ زنه در حینه زنا بیگیفتیدی.
5موسی در شریعت، اَمَره حکم بوکوده کی اَجور زنأکأن سنگسار بیبید. امّا تو چی گی؟»
6اَنه بوگفتیدی تا اونه امتحان بوکونید تا ایتأ بهانهیی بدأرید و اونه محکوم بوکونید. امّا عیسی خو سره بیزیر تَوَدَه و خو انگوشته اَمره زمینه رو نیویشتی.
7امّا چونکی اوشأن بازم از اون سؤال کودیدی، عیسی خو سره بلنده کوده و اوشأنه بوگفته: «از شیمی میأنی هر کسی کی گناهی نأره، اوّلین سنگه اونه بزنه.»
8بازم خو سره بیزیر تَوَدَه و زمینه رو نیویشتی.
9با ایشنَوستن اَ حرف اوشأن، ایتأ ایتأ از بزرگترأن شروع بوکودیدی و از اویه بوشوییدی و عیسی اویه او زنه اَمره تنها بِیسه.
10اون وخت عیسی خو سره بلنده کوده و اونه بوگفته: «ای زن، اوشأن کویه ایسهییدی؟ هیچکس تره محکوم نوکوده؟»
11جواب بده: «هیچکس، ای سرور.» عیسی اونه بوگفته: «منم تره محکوم نوکونم. بوشو، و دِ گناه نوکون.»
12پس عیسی ایبارِ دیگر مردمه اَمره حرف بزه و بفرمأسته: «من نوره دنیا ایسم، هر کی از من پیروی بوکونه، هرگز در تاریکی راه نیشه، بلکی از نوره زندگی برخوردأره به.»
13پس فَریسیأن اونه بوگفتیدی: «تو خودت، خودتهره شهادت دیهی، پس تی شهادت معتبر نییه.»
14عیسی در جوابه اوشأن بوگفته: «هرچند کی من خودم، خودمهره شهادت دهم، ولی می شهادت معتبره، چونکی دأنم از کویه بَموم و به کویه شم، امّا شومأن نأنیدی کی من از کویه بَموم و به کویه شم.
15شومأن فکره انسانی اَمره داوری کونیدی، امّا من کسیره داوری نوکونم.
16ولی اگر داورییم بوکونم، می داوری درسته، چونکی تنها نییم، بلکی پئری کی مره اوسه کوده، می اَمرهیه.
17شیمی شریعته دورون بینیویشته بو کی شهادته دوتأ شاهد معتبره.
18من خودم مره شهادت دهم و می پئرم کی مره اوسه کوده، مره شهادت دهه.»
19اون وخت از عیسی وَورسهییدی: «تی پئر کویه ایسه؟» عیسی جواب بده: «نه مره شنأسیدی نه می پئره. اگر مره شنأختیدی می پئرم شنأختیدی.»
20عیسی اَ حرفأنه زمانی کی در بیتالماله معبد تعلیم دَیی، بیان بوکوده، امّا هیچکس اونه دستگیر نوکوده چونکی اونه وخت هنوز فَنرسه بو.
21عیسی ایدفعه دیگر اوشأنه بوگفته: «من شم و شومأن می دونبال گردیدی و شیمی گناهأنه میأن میریدی. او جایی کی من شم، شومأن نتأنید بأیید.»
22پس یهودیأن بوگفتیدی: «آیا تصمیم دأره کی خوره بوکوشه کی اَطو گه: ‹او جایی کی من شم، شومأن نتأنید بأیید›؟»
23عیسی اَشأنه بوگفته: «شومأن از بیزیریدی و من از بوجور. شومأن از اَ دنیایید ولی من از اَ دنیا نییم.
24شمره بوگفتم کی شیمی گناهأنه میأن میریدی. چون اگر ایمأن نأورید کی من ایسم کی ایسم، در شیمی گناهأن میریدی.»
25از اون وَورسهییدی: «تو کی ایسی؟» عیسی جواب بده: «هونی کی از اوّل شمره بوگفتم.
26خیلی چیزأن دربارهیه شومأن دأرم کی شمره بگم و شمره محکومه کونم، امّا اونی کی مره اوسه کوده، حقِ و من اونچییه کی از اون بیشنَوستم، به دنیا بازم گم.»
27اوشأن نفهمستیدی کی از پئر اوشأنهره گفتن دره.
28پس عیسی اوشأنه بوگفته: «اون وختی کی انسانه پسره بلنده کودیدی، فهمیدی کی من ایسم و از خودم کاری نوکونم، بلکی فقط اونچییه گم کی می پئر مره یاد بدَه.
29اون کی مره اوسه کوده، می اَمرهیه. اون مره تنها ننَه، چونکی من همیشه اون چیزییه کی اونه خوشحاله کونه، انجام دهم.»
30اَ حرفأنه اَمره خیلییأن اونه ایمأن بأوردیدی.
31پس عیسی به یهودیأنی کی اونه ایمأن بأورده بید، بوگفته: «اگر می کلامه میأن بِیسید، حقیقتاً می شاگرد بیدی.
32و حقیقته شنأسیدی و حقیقت شمره آزاده کونه.»
33اونه جواب بدَییدی: «اَمأن ابراهیمه زأکأنیم و هیچ وخت غلامه کسی نوبوستیم. پس چوطویی گی، کی آزاده بیمی؟»
34عیسی جواب بده: «آمین، آمین، شمره گم، هر کسی کی گناه کونه، غلامه گناهه!
35غلام هیچ وخت اهله خانه میأن جایه همیشگی نأره، امّا پسره همیشه جا نَهه.
36پس اگر پسر شمره آزاده کونه، حقیقتاً آزاده بیدی!
37«دأنم کی ابراهیمه زأکأنیدی. امّا به دونباله اَنیدی کی مره بوکوشید، چونکی می کلام شیمی میأنی جایی نأره.
38من از اونچی کی می پئره ورجه بیدم، حرف زنم و شومأنم اونچییه کی از شیمی پئر بیشنَوستیدی، انجام دیهیدی.»
39بوگفتیدی: «اَمی پئر، ابراهیمه.» عیسی بوگفته: «اگر ابراهیمه زأکأن بید، ابراهیمه مأنستن رفتار کودیدی.
40امّا به دونباله اَنید کی مره بوکوشید و من اونی ایسم کی حقیقتییه کی از خدا بیشنَوستم، شمره باز بوگفتم! ابراهیم اَطو رفتار نوکوده.
41ولی شومأن شیمی پئره کارأنه انجام دیهیدی.» بوگفتیدی: «اَمأن حرامزاده نیییم! ایتأ پئر دأریم کی هو خدایه.»
42عیسی اَشأنه بوگفته: «اگر خدا شیمی پئر بو، مره دوست دأشتیدی، چونکی من از طرفه خدا بَموم و الأن اَیه ایسم. من از طرفه خودم نَموم، بلکی اون مره اوسه کوده.
43بخاطره چی می حرفأنه نفهمیدی؟ بخاطره اَنکی نتأنیدی می کلامه قبول بوکونید.
44شومأن از شیمی پئر شیطانیدی و به دونباله انجامه اونه خوأستهیأنیدی. اون از اوّل قاتل بو و حقیقته اَمره نسبتی نأشتی، چونکی هیچ حقیقتی در اون ننَه. هر وخت دروغ گه، از ذاته خودش گه. چونکی دروغگویه و دروغگویأنه پئره.
45امّا از اویه کی من حقیقته شمره گم، می حرفأنه باور نوکونیدی.
46کی شیمی میأن تأنه مره به گناه محکوم بوکونه؟ پس اگر حقیقته شمره گم، چره می حرفأنه باور نوکونیدی؟
47کسی کی از خدایه، خدا کلامه قبول کونه، امّا شومأن کی قبول نوکونیدی، بخاطره اَنه کی از خدا نیییدی.»
48یهودیأن در جوابه اون بوگفتیدی: «آیا اَمأن درست نوگفتیم کی تو سامرییه بیگانه و دیوبزهیی؟»
49عیسی جواب بده: «من دیوبزه نییم، بلکی می پئره احترامه دأرم. امّا شومأن مره بیاحترامی کونیدی.
50من به دونباله می جلال نییم. ولی کسی ایسه کی به دونباله جلال دَئنه منه و داورییم با اونه.