34می دونبال گردیدی، امّا پیدا نوکونیدی، و جایی کی من شم، شومأن نتأنیدی بأیید.»
35پس یهودیأن همدیگره گفتیدی کی: «اَ مرد کویه شه کی اَمأن نتأنیم اونه پیدا بوکونیم؟ نوکونه خوأیه بشه یهودیأنی ورجه کی بین یونانیأن پراکندهییدی و یونانیأنه تعلیم بده.
36اونه منظور چی بو کی بوگفته ‹می دونبال گردیدی، امّا نتأنیدی پیدا بوکونید و جایی کی من ایسم، شومأن نتأنیدی بأیید؟›»
37روزِ آخر کی روزِ بزرگه عید بو، عیسی بِیسه و با صدایه بلند بوگفته: «هر کی تشنهیه، می ورجه بأیه و آب بوخوره.
38هر کی به من ایمأن بأوره، هوطو کی کیتابه مقدّس گه، از اونه وجود چشمهیأنه آبه زنده جاری به.»
39اَ حرفه دربارهیه روح بوگفته کی کسأنی کی به اون ایمأن بأورید، او روحه پیدا کونیدی. چونکی روح هنوز عطا نوبوسته بو، و عیسی هنوز جلال پیدا نوکوده بو.